Ευγένιος Γεφτουσένκο - Μυρωδιά της πέτρας
Μυρωδιά της αρμύρας
μυρωδιά των φυλλωμάτων
κι αυτοί οι κολπίσκοι οι στεγνωμένοι
μέσα στο άχυρο που φορτώνουν .
Ξαπλωμένος
περιμένω . Τι περιμένω
στα όρια του εαυτού μου , στα όρια του αίματός μου ;
Μ' ένα άχυρο πιλατεύω
ένα άστρο που πρόβαλλε στο μαύρο ουρανό .
Όλα τα ξέχασα
όλα τα ξέχασα
όπως ξεχνά το χέρσο χορτάρι που δίνεται στο όργωμα .
Φίλοι
κι αγαπητικές
ξέχασα καθετί από τον ξεπεσμό μου .
Αστρα τ' ουρανού σκοτάδια τ' ουρανού
πόσο όμορφη είναι η νύχτα !
Δεν ξέρω πια τίποτα
δεν ξέρω πια τίποτα
Παράλογοι κόλακες της κάθε μου ιδιοτροπίας
Σιωπή! Σήμερα
είμαι δίχως πόθους .
Κι εσείς απλωμένα μπράτσα
κάνετε πίσω ! Σήμερα
υπάρχω χωρίς αγκαλιάσματα.
Μετάφραση : Aνδρέας Kαραντώνης
Σχόλια