Ευγένιος Γεφτουσένκο - Μυρωδιά της πέτρας


Μυρωδιά της αρμύρας
μυρωδιά των φυλλωμάτων
κι αυτοί οι κολπίσκοι οι στεγνωμένοι
μέσα στο άχυρο που φορτώνουν .
Ξαπλωμένος
                     περιμένω . Τι περιμένω
στα όρια του εαυτού μου , στα όρια του αίματός μου ;
Μ' ένα άχυρο πιλατεύω
ένα άστρο που πρόβαλλε στο μαύρο ουρανό .
Όλα τα ξέχασα
                         όλα τα ξέχασα
όπως ξεχνά το χέρσο χορτάρι που δίνεται στο όργωμα .
Φίλοι
           κι αγαπητικές
ξέχασα καθετί από τον ξεπεσμό μου .
Αστρα τ' ουρανού σκοτάδια τ' ουρανού
πόσο όμορφη είναι η νύχτα !
Δεν ξέρω πια τίποτα
                                   δεν ξέρω πια τίποτα
Παράλογοι κόλακες της κάθε μου ιδιοτροπίας
Σιωπή! Σήμερα
                          είμαι δίχως πόθους .
Κι εσείς απλωμένα μπράτσα
κάνετε πίσω ! Σήμερα
                                     υπάρχω χωρίς αγκαλιάσματα.


Μετάφραση : Aνδρέας Kαραντώνης

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις