Γ. Χ. Ώντεν - Κοίτα , ξένε

Κοίτα ξένε , τούτο το νησί τώρα 
που το φως , καθώς αναπηδάει , αποκαλύπτει για δική σου χαρά ,
στάσου ακίνητος 
και σιωπηλός ,
έτσι που να μπορεί στις διώρυγες τ΄ αυτιού σου
ν΄ αργοκυλάει ωσάν ποτάμι 
το λικνιστό τραγούδι της θάλασσας . 

Στάσου εδώ στου χωραφιού την άκρη 
εκεί που τ' άσπρα βράχια βουτάνε στον αφρό και οι ψηλές προεξοχές τους 
αντιστέκονται στην αντριά  
και στο χτύπο της παλίρροιας ,
και τα χαλίκια κυνηγάνε τη ρούφνα κι ο γλαρός κάθεται για μια στιγμή στις απόκρημνες πλαγιές τους .

Πέρα πολύ , σαν σπόροι που πλένε , τα καράβια 
ξεκινούν το καθένα με τη δική του ρότα για βιαστικές ιδιόθελες αποστολές 
κι ό,τι μπορεί το μάτι να συλλάβει 
μπορεί στ' αλήθεια να εισχωρήσει 
και να κινηθεί μέσα στη μνήμη καθώς τούτα τα γνέφια τώρα ,
που διαβαίνουν στον καθρέφτη του λιμανιού 
κι όλο το καλοκαίρι αργοπλανιώνται στο νερό . 

Μετάφραση : Μαρή Ασπιώτη