Ουίλλιαμ Μπλέηκ - Δύο ποιήματα


Μην προσπαθείς ποτέ να πεις τον έρωτά σου 

Μην προσπαθείς ποτέ να πεις τον έρωτά σου 
γιατί κανένας δεν μπορεί .
Θυμήσου πως το αεράκι πνέει 
αόρατο μες στη σιωπή .

Μα εγώ εξομολογήθηκα τον έρωτά μου 
και της καρδιάς φανέρωσα τον πόνο . 
Τρέμοντας , παγωμένος , φοβισμένος 
δε θέλει άλλο να μείνει πια . 

Κι αμέσως όταν έφυγε 
κάποιος διαβάτης πέρασε 
σαν σύννεφο σιωπής αόρατος :
τον πήρε αναστενάζοντας μαζί του .

Η θλίψη του νηπίου 

Στέναξε η μάνα μου . Ο πατέρας μου έκλαψε
Μες στον επικίνδυνο κόσμο βρέθηκα μ' έναν πήδο 
αβοήθητο , γυμνό , σκούζοντας δυνατά :
σαν δαίμονας σε σύννεφο κρυμμένος . 

Παλεύοντας μέσα στα χέρια του πατέρα μου 
ασφυκτιώντας μέσα στις φασκιές μου
δεμένο κι αδύναμο σκέφτηκα καλύτερα
στης μάνας μου το στήθος να χωθώ .  


Μετάφραση : Ανδρέας Αγγελάκης 


Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
κουτέ ποιητή πως νόμιζες οτι οι σκοτσέζικες πεδιάδες γεννάνε τετοια ποίηση;

Δημοφιλείς αναρτήσεις