Νίκος Σφαμένος

Άτιτλο

θα με δεις
στους τοίχους της πλήξης
στα φανάρια που δεν άναψαν ποτέ
είμαι εδώ
με σκυφτή πλάτη
βρώμικη ανάσα
να μετράω μέρες που φεύγουν
σ’ άδεια λιμάνια

ο τρόμος πλησιάζει αργά
σέρνεται σαν γάτα
τη ξέρω αυτή τη μυρωδιά
τη ξέρω
νύχτες τώρα

δεν άντεξα ποτέ τους ποιητές
τα πλήθη με τρομάζουν
οι έρωτες δε μου φέρθηκαν καλά
οι θεοί δεν ήταν ευγενικοί

κοιτάζω απ το παράθυρο τα φώτα της πόλης:
άλλο ένα ποίημα πεταμένο στο πάτωμα