Robert Frost
Σταματώντας στο δάσος ένα χιονισμένο απόγευμα
του Robert Frost
Ποιανού το δάσος είναι αυτό, νομίζω ξέρω.
Αν και το σπίτι του μακριά είν’ στο χωριό,
δεν θα με δει που σταματάω εδώ
να δω τα δέντρα του γεμάτα χιόνι σκοτεινό.
Το άλογο θα σκέφτεται περίεργο
να σταματάει εδώ, χωρίς ένα σπιτάκι αγροτικό
να υπάρχει ανάμεσα στα δέντρα και την παγωμένη λίμνη
το βράδυ του χρόνου, το πιο σκοτεινό.
Τα χαλινάρια του τινάζει με τις καμπανούλες
για να ρωτήσει ποιο το λάθος λες.
Το μόνο που ακούγεται τριγύρω να σαρώνει
είν’ ο αέρας και οι νιφάδες παχουλές.
Τα δέντρα είναι όμορφα, βαθειά και σκοτεινά
μα οι υποσχέσεις μου δεν με κρατάν κοντά
κι έχω μίλια να διαβώ πριν κοιμηθώ ξανά
κι έχω μίλια να διαβώ πριν κοιμηθώ ξανά.
μτφ.: θωμάς παπαστεργίου
Σχόλια
Πάντως ένα αγαπημένο "παγωμένο" ποίημα μιας και το συγκεκριμένο ποίημα αναφέρεται σε χιονισμένο βράδυ είναι το
Fire and Ice
Some say the world
will end in fire
some say in ice.
From what I 've tasted of desire
I hold with those who favour fire
But it it had to perish twice
I think I know enough of hate
To say that for destruction ice
is also great
and will suffice.
"Από όσα γεύτηκα στου πόθου μες στις λόγχες
Είμαι από αυτούς που προτιμούνε τη φωτιά"