ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ – ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΝΥΧΤΑ

Σε μια σκοτεινή νύχτα ,
με αγωνίες ερώτων φλογισμένη ,
ω , τύχη γενναιόδωρη !
χωρίς να με προσέξουν ,
σαν είχε πια το σπίτι μου ησυχάσει  • 

άτρωτη στο σκοτάδι ,
στη μυστική τη σκάλα μου κρυμμένη ,
ω , τύχη ευτυχισμένη !
σ ενέδρα στο σκοτάδι ,
σαν είχε πια το σπίτι μου ησυχάσει  •

στην ευδαίμονα νύχτα ,
κρυφά , χωρίς κανένας να με βλέπει ,
ούτε κι εγώ να βλέπω
κάτι , χωρίς λυχνάρι ,
εκτός αυτό που στην καρδιά φλεγόταν .

Αυτό με οδηγούσε
πιο πολύ κι από το φως της μεσημβρίας
εκεί που με περίμενε
αυτός που εγώ γνωρίζω ,
σε μέρος που κανένας δε φαινόταν .

Ω , νύχτα οδηγήτρα ,
ω,  νύχτα πιο γλυκιά κι απ την αυγή ,
ω ,  νύχτα που ερωμένο
με ερωμένη σμίγεις ,
ερωμένη που έγινε ερωμένος !

Στ’ ολάνθιστό μου στήθος ,
που φύλαγα μόνο γι αυτόν , όλο ,
εκεί αποκοιμήθη ,
κι εγώ σ’ αυτόν το χάριζα • 
κι η βεντάλια των κέδρων τον εδρόσιζε .

Κι ο άνεμος του πύργου
όταν εγώ ανατάραζα την κόμη του ,
με το ήρεμό του χέρι
στον τράχηλό μου πλήγωνε ,
και όλες μου οι αισθήσεις κοιμηθήκαν .

Έμεινα , λησμονήθηκα ,
το πρόσωπό μου πάνω του γερμένο
έπαψαν όλα κι έμεινα ,
χωρίς καμιά προφύλαξη ,
απασχολημένος μες στους κρίνους .

Μετάφραση Ρήγας Καππάτος