Jaroslav Seifert ( Μετάφραση : Κάρολος Τσίζεκ)

Ψιθύρισμα διστακτικό στόματος φιλημένου

Ψιθύρισμα διστακτικό στόματος φιλημένου

              που χαμογελάει : ναι ,

καιρό έχω να το ακούσω .

              Εξάλλου δεν μου πάει .

Όμως θα μου άρεσε να έβρισκα ακόμα λέξεις

που να 'ναι ζυμωμένες

              με του ψωμιού την ψίχα

ή το άρωμα της φλαμουριάς .

Μούχλιασε όμως το ψωμί

              και πίκρισαν τα αρώματα .

Και γύρω μου νυχτοπατώντας έρπουν λέξεις,

με πνίγουν

                     όταν θέλω να τις αδράξω .

Να τις σκοτώσω δεν μπορώ

                     και με σκοτώνουν .

Και τα χτυπήματα απ’ τις κατάρες βροντολογούν στην πόρτα !

Αν τις ανάγκαζα να μου χορέψουν ,

θα παραμένανε βουβές .

                    Και κουτσαίνουνε κιόλας .

Κι όμως ξέρω καλά

ότι ο ποιητής πρέπει να λέει πάντα πιο πολλά

από όσα κρύβονται στον πάταγο των λέξεων .

Κι αυτό είναι ποίηση.

Αλλιώς δεν θα μπορούσε με το τσιγκέλι του στίχου

ένα μπουμπούκι ν’ αποσπάσει απ’ τις μελένιες του κλειδώσεις

και ν’ αναγκάσει το ρίγος

                   να διαπερνά την πλάτη σας

όταν ξεντύνει την αλήθεια .