Η Ποίηση Γυμνή Τετάρτη 8:00 στο Μαμίσιο

Οι εκδόσεις Ars Poetica και το Λογοτεχνικό Καφενείο σας προσκαλούν στην "Ποίηση Γυμνή" που συνεχίζεται και αυτήν την Τετάρτη στις 8.00 στο Mamisio (Βαλαωρίτου 19, 2ος όροφος Θεσσαλονίκη). Αυτήν την Τετάρτη στην Ποίηση Γυμνή ο Φίλιππος Γράψας παρουσιάζει ποιήματα και τραγούδια του. Διαβάζουν οι ηθοποιοί: Enke Fezolari και Μπάμπης Ματεντζίδης. Συμμετέχει ο μουσικός Ιωάννης Λάκης.

Την προηγούμενη Τετάρτη ποιήματά τους διάβασαν η Βασιλική Γ. Γαρτσώνη, η Ασημίνα Λαμπράκου  και η Χριστίνα Π. Παπακωνσταντίνου. Το Λογοτεχνικό Καφενείο δημοσιεύει σήμερα κάποια από τα ποιήματα που ακούστηκαν την προηγούμενη Τετάρτη στην Ποίηση Γυμνή.

Βασιλική Γ. Γαρτσώνη

4

Αμέτρητη νηοπομπή

ξεχυνόμαστε κάθε λεπτό του Χρόνου
με κάθε παλμό του Σύμπαντος,
ν κατακτήσει ο καθείς την δική του Ιθάκη

όποιου ο νόστος είναι ακόμα ζωντανός.

50

Δεσμεύονται και οι ψυχές από μια βαρύτητα
Μια δική του «βαρύτητα»
Η ανάγκη τους να ελευθερωθούν
τις φέρνει εδώ κάτω

Βουτούν στη Γη
να ξανα-σαρκωθούν καινούργια ευκαιρία

Αυτές είναι που διαλέγουν
σε ποιες βάρκες θα μπούνε για το καινούργιο ταξίδι
και εισβάλλουν μέσα
ακριβώς τη στιγμή της σύλληψης
προκαλώντας σπινθήρα ζωής

Την ώρα της γέννησης ταιριάζει
να ευχόμαστε Καλή Ψυχή
και όχι στην κηδείες

η ψυχή εδώ κάτω αγωνίζεται.

Από την ποιητική συλλογή «Ακολουθώντας την δόνηση»

Ασημίνα Λαμπράκου

(ικέτισσες Παρασκευές)

Ώρα μεσάνυχτα προχωρημένα
πήρε και μάτωνε το φόρεμα της ημέρας
κι έμοιαζε αναίτιο
κι ήταν αγωνιώδες
ώσπου
ώρα πρωινή προχωρημένη
ικέτισσα γονυπετής η Παρασκευή
αισθάνθηκε να ευνοείται

Ευθύς τότε
τα άμορφα αιμάτινα στίγματα
έλαβον την μορφή άνθους
στολίζοντα την έκτασιν
κι ανέπνευσε
Σα να χρειαζόταν κάποιον
να ξεθηλυκώσει το πρώτο κουμπί της πλάτης...

ερωτικό

έκειντο πλέον ησυχασμένοι
με κόμπους ιδρώτα στα πρόσωπα και τα κορμιά τους
αναπνέοντας
ο ένας την εκπνοή του άλλου
τόσο κοντά
τόσο ενωμένοι
εκείνη
έπαιρνε την έξαψη
του γλυκαμένου του προσώπου
με χάδια που αποσύρονταν πριν να τελειώσουν
στα άσπρα του μαλλιά
εκείνος
έσφιγγε τα χέρια του
γύρω από το ξοδεμένο της κορμί
σα να κρατά εικόνισμα
που σε λυτρώνει από μιαν εσωτερική μοναξιά ._

Χριστίνα Π.Παπακωνσταντίνου

Που να γυρνάω

Απόψε θα πιω,
θα γυρίσω το νου,
κι ύστερα θα αναποδογυρίσω
τη νύχτα και τις παρανοήσεις της.
Μέσα από τις χαραμάδες θα
σκοτώσω το σκοτάδι,
κι ο κρότος θα μεθύσει άλλη μου
μια αίσθηση.
Απόψε λέω να πιω,
να γυρίσω το νου, που να γυρνάω τώρα.
Φυλάω στις τσέπες μου το φόβο
που κρύβουν τα μάτια μου,
μην τύχει και μου πεις πως έτσι
απλά ακρωτηριάζω μια νύχτα.
Απόψε θα πιω,
θα κοροιδέψω τη δίψα μου,
γιατί είναι ο μόνος τρόπος να
σ΄ακούσω να μπαίνεις,
έτσι όπως μια κρυμμένη παιδική
ανάμνηση,
περιμένει το κλειδί στην πόρτα
να γυρίσει.
Και μένω άλλο ένα βράδυ
να γυρίζω το νου,
που να γυρνάω τώρα..

Χωρίς εσένα

Δε γνωρίζω τα όνειρα που΄χουν σταθεί
έξω απ΄τις νύχτες μου και μου χτυπούν
να μπουν.
Χωρίς εσένα δε γνωρίζω ούτε ένα όνειρο.
Μοιάζω να ψηλαφώ μες το σκοτάδι
ένα φως που λύγισε γιατί αποκοιμήθηκε.
Μια αλλόκοτη αγκαλιά εγκαταλείπει
ότι δεν είναι κοντά σου.
Ένας κόσμος είναι αλλόκοτος χωρίς εσένα.

Δεν αναγνωρίζω ούτε τη βροχή που έχει
στάξει μπροστά σου και μου λέει
πως σε θυμάται.
Ψάχνω να βρω ένα ρούχο στεγνό να
φορέσω.
Έχει περάσει καιρός που ξεδιψούσες
τα μάτια μου.
Χωρίς εσένα οι ζωγραφιές μου
γίνονται χώμα,
οι στίχοι μου τσαλακωμένη σελίδα
σ΄ένα ξεχασμένο μπουκάλι.

Έχω ξεχάσει να αισθάνομαι.
Κρύβω τα χέρια μου σε μια πελώρια
σιωπή που κατεβαίνει τα σκαλιά σου.

Μέσα σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες
ανακατεύω τις σκιές σου
που τιμωρούν τα χρώματα.

Χωρίς εσένα όλα έχουν γίνει αλλού,
πουθενά, τίποτα.
Μια σειρά ταπεινώσεις, μοναξιά,
ανάγκη, μεταμέλεια, εγωισμό, απόγνωση,
επιθυμία,
μου φτιάχνουν μια πρόχειρη ζωή
χωρίς εσένα.