Ουίλλιαμ Κάρλος Ουίλλιαμς

Η νεαρή σύζυγος

Στις δέκα το πρωί η νεαρή σύζυγος

τριγυρίζει με τη ρόμπα πίσω

από τους ξύλινους τοίχους του σπιτιού του άντρα της.

Περνάω με τα’ αυτοκίνητό μονάχος.

Κι εκείνη πάλι κατεβαίνει στο πεζοδρόμιο

για να φωνάξει τον παγοπώλη, τον ψαρά, και στέκει

ντροπαλή, δίχως τον κορσέ της, σουλουπώνοντας

τις άτακτες άκρες των μαλλιών της, και τη συγκρίνω

μ’ ένα πεσμένο φύλλο.

Τα αθόρυβα λάστιχα του αυτοκινήτου μου

σπεύδουν μ’ έναν ήχο θρυμματισμού πάνω στα

ξερά φύλλα καθώς υποκλίνομαι και περνώ χαμογελώντας.

Περπατητής

Έχω δει τους λόφους γαλανούς

τους έχω δει πορφύρα

Και είναι το ίδιο δύσκολο να καταλάβω

τα λόγια μιας γυναίκας

όσο να ισιώσω το ζαρωμένο κλαδί

μίας αρχαίας ιτιάς.

Ποτό

Το ουίσκι μου είναι

ένας ζόρικος τρόπος ζωής:

Η αγριοκερασιά

σπρώχνει προς τα πίσω

τις σειρές των ροδακινιών.

Είμαι ένας άφραγκος

μεθυσμένος από ρούμι.

Πού θα βρω αυτή τη σταθερότητα

που τα δέντρα βρίσκουν

στο χώμα;

Το ποιόν μου

είναι η νιώση των δυνατών ποδιών μου

και η φαρδιά μου μέση

κάτω από των ουρανοξυστών

τους χρυσόμμαλους διακόσμους.

μτφ: Γιάννης Λειβαδάς