ΖΟΥΑΝ ΜΠΕΓΙΟ - ΤΑ ΝΕΑ ΡΟΔΑ

Ενώ πίνεις έναν καφέ
στο Saint-Martin-in–the fields
νοιώθεις την απέραντη θλίψη
της γης.
                        Είναι πια απόγεμα
κι είναι Αύγουστος και το σούρουπο αργεί να πέσει
στη ζωή της Trafalgar Square.

Κι ακόμα νοιώθεις
το γλυκό ρυθμικό κυματισμό κάποιων χειλιών
που προσκαλούν στο γλυκό θάνατο
του νέου κρασιού.
                               Παράξενα λόγια
σε παράξενη γλώσσα
(δεν την ξέρεις καλά ακόμη).

Συζητάς για κοινότοπα πράγματα.

Λένε πως από δω πέρασε ο Λόδρος Βύρων.

Εσύ απαντάς:

Ο ίσκιος αυτός που κοιμάται στην κρύπτη αυτή
να φυλάει άραγε το όνειρο των χρόνων που περνούν,
τη δύσκολη μνήμη των παιδιών;

Και προσθέτεις:

Πιο πολύ θα ταίριαζε να παραθέσει κανείς Πάουντ.
Δε θα νιώσουν την απουσία μας
τα νέα ρόδα.

Μετάφραση: Νίκος Πρατσίνης