e.e. cummings - 5 ερωτικά ποιήματα

το ένα δεν είναι μισό δύο. Είναι τα δύο μισό του ένα:
κι αν ξανά ολοκληρωθούν αυτά τα μισά, δε θα τύχει
θάνατος κι όποια ποσότητα˙ μα από
όλα τ αριθμητά πλείστα το αληθινά περσότερο

πειράζει αυτούς που αγνοούν την αυστηρή θαυμάσια
αυτή την κάθε αλήθεια –να φυλάγεσαι απ’ αυτούς τους άκαρδους
(όταν το νυστέρι του δοθεί, ανατέμνουν το φιλί˙
ή, ξεπουλάνε τη λογική και ξονειρεύουν τ όνειρο)

το ένα είναι το τραγούδι που δαιμονικά κι άγγελοι τραγουδάνε
όλα τα δολοφόνα ψέματα που λέγονται από τους θνητούς κάνουνε δύο.
Οι ψεύτες ας μαραίνονται, ξεπληρώνοντας τη ζωή που τους δανείστηκε˙
εμείς (με κάποιο δώρο που το λεν γέννηση με τον πεθαμό) πρέπει ν αναπτύξουμε

βαθιά στο σκοτεινό ελάχιστο τους εαυτούς μας να θυμούνται
πως η αγάπη μόνο ιππεύει τη χρονιά του.
Όλα χασ’ τα, τ’ όλο βρες

*

θα σαι πάνω απ όλα τα πράγματα χαρούμενος και νέος.
Γιατί αν είσαι νέος όποια ζωή κι αν φοράς

θα γίνει εσύ˙ και αν είσαι χαρούμενος
του οτιδήποτε η ζωή εσύ θα γίνει.
Τα κοριτσάγορα τίποτα πιο πολύ απ τα αγοροκόριτσα ας μην έχουν ανάγκη:
μπορώ μονάχα αυτήν ολότελα ν αγαπάω

που τ όποιο της μυστήριο κάνει κάθε άντρας
τη σάρκα να ντυθεί το διάστημα κι ο νους του να ξεντύνεται το χρόνο

να σκεφτείς ποτές σου, ας τα απαγορεύσει ο θεός
και (στην ευσπλαχνία του) τον αληθινό σου εραστή ας φεισθεί:
γιατί έτσι η γνώση ψεύδεται, ο εμβρυακός τάφος
που τον λένε πρόοδο, κι η άρνηση είναι πεθαμένη όχι καταδίκη.

Καλύτερα να μάθαινα από ένα πουλί ένα τραγουδώ
παρά δέκα χιλιάδες άστρα να διδάξω εγώ να μη χορεύουν.

*

Αν δε μπορείς να φας πρέπει να

καπνίσεις και δεν έχουμε
τίποτα να καπνίσουμε: έλα μικρό μου

ας κοιμηθούμε
αν δε μπορείς να καπνίσεις πρέπει να

Τραγουδήσεις και δεν έχουμε

τίποτα να τραγουδήσουμε˙ έλα μικρό μου
ας κοιμηθούμε

αν δε μπορείς να τραγουδήσεις πρέπει να
πεθάνεις και δεν έχουμε

Τίποτα να πεθάνουμε, έλα μικρό μου

ας κοιμηθούμε
αν δε μπορείς να πεθάνεις πρέπει να

ονειρευτείς και δεν έχουμε
τίποτα να ονειρευτούμε (έλα μικρό μου

Ας κοιμηθούμε)

*

πάνω μέσα στη σιωπή την πράσινη
σιωπή με την άσπρη γη εντός της

εσύ θα (φίλα με) πας

έξω μες στο πρωί το νέο
πρωί με το ζεστό κόσμο εντός του

(φίλα με) εσύ θα πας

πιο πέρα μες στο ηλιόφως τ ωραίο
ηλιόφως με τη σταθερή μέρα εντός του

εσύ θα πας (φίλα με

κάτω μέσα στη μνήμη σου και
μια μνήμη και μνήμη

εγώ) φίλα με (θα πάω)

*

η αγάπη είναι μια πηγή όπου
τρελοί πίνουν αυτοί που ανέβηκαν
πιο απόκρημνη απ’ ό,τι οι ελπίδες είναι φόβοι
μόνο ποτέ ονοματισμένα
βουνά πιο πολύ αν απ’ ό,τι κάθε
γνωστή ολότητα εξαφανίζεται

οι εραστές είναι ανέμυαλοι αυτοί
ψηλότερα απ’ ό,τι οι φόβοι είναι ελπίδες
εραστές είναι αυτοί που γονατίζουν
εραστές είναι τούτοι που τα χείλη τους
θρυμματίζουν ανεφάνταστο ουρανό
βαθύτερα απ’ ό,τι τα ουράνια και η κόλαση

μτφ.: Σωκράτης Σκαρτσής