Luis Cernuda - Ocnos

Υπάρχουν ανθρώπινα πεπρωμένα δεμένα μ' έναν τρόπο ή με ένα τοπίο. Εκεί, σ' εκείνο τον κήπο, καθισμένος σ' ενός σιντριβανιού την άκρη, ονειρεύτηκες μια μέρα τη ζωή σαν αστείρευτη σαγήνη. Η άπλα του ουρανού σε ωθούσε σε δράση, η ανάσα των λουλουδιών, τα φύλλα και τα νερά, στην απόλαυση χωρίς τύψεις.

Αργότερα θα καταλάβεις πως ούτε τη δράση ούτε την απόλαυση θα μπορούσες να βιώσεις με την τελειότητα που είχαν στα όνειρά σου στην άκρη του σιντριβανιού. Και τη μέρα που κατάλαβες αυτήν την θλιβερή αλήθεια, αν και βρισκόσουν μακριά και σε ξένη γη, πόθησες να γυρίσεις σ' εκείνο τον κήπο και να ξανακάτσεις στην άκρη του σιντριβανιού, για να ονειρευτείς ακόμη μια φορά την νιότη που εχάθη.

μετ. Α. Κουτσουραδής