Ας προβληματιστούμε λίγο!!!!!
Είναι άλλο να απαιτείς την ελευθερία σου και άλλο να επιδιώκεις τον καταδικασμό κάποιου άλλου!Το να θές να επισκεφθείς τον/την σύντροφο σου στο νοσοκομείο ή στη φυλακή ή οπουδήποτε αλλού φυσικά και αποτελεί δικαίωμα.Αλλά τέτοιου είδους δικαιώματα μπορούν να κατοχυρωθούν με άλλου είδους τρόπους και όχι με το γάμο.Δεν είναι ελευθερία να θεωρείται ότι αγαπάς και νοιάζεσαι κάποιον έχοντας πιστοποιητικό γάμου!!!!!!Απλά διαφωνώ με ολον αυτό τον κοινωνικό καταναγκασμό για το γάμο.Είτε είσαι είτε δεν είσαι ομοφυλόφιλος,αν δεν έχεις παντρευτεί δεν έχεις κανένα δικαίωμα.Αυτή είναι μια γενικότερη αντίληψη που έχω για το γάμο.Τώρα σχετικά με το γάμο των ομοφυλόφιλων ας σκεφτουμε την περίπτωση που κάποιος θέλει να υιοθετήσει ένα παιδί,τι είδους πρότυπα θα έχει???Φυσικά η αγάπη δεν έχει φύλο αλλά δεν φτάνει η αγάπη για την δημιουργία μιας ισορροπημένης προσωπικότητας.Κατα κύριο λόγο χρειάζονται σωστά πρότυπα.Τί είναι σωστό ή όχι δεν μπορώ να το κρίνω εγώ,γι'αυτό επισημαίνω ότι όλο αυτό είναι μια προσωπική προσέγγιση.
Σχόλια
Υπάρχουν όμως άνθρωποι που θέλουν να έχουν την επιλογή και δεν μπορούν! Θέλουν δηλαδη ισότητα απέναντι στους νόμους. Τι πιο φυσικό; Για να προλάβω τους αναρχικούς του μπλογκ δεν λέω ότι το κράτος είναι ο παντογνώστης και οι νόμοι τέτοιου τύπου φυσική συνέπεια της οργάνωσης σε μια κοινωνία. Οι ενστάσεις μου είναι πολλές. Τι θα λέγατε να κάνουμε μια καμπάνια κατά της νομικής υπόστασης του γάμου;
Προς το παρόν όμως οι νόμοι υπάρχουν και ε δ ώ είναι το πρόβλημα περί ελευθερίας.
Όσων αφορά τις εσωτερικές ανθρώπινες ισορροπίες, δεν είναι απαραίτητο ότι παιδιά με ετερόφυλους γονεις θα είναι ισορροπημένα, ότι κι αν σημαίνει αυτό. Εσύ τα ξέρεις καλύτερα, αλλά δε νομίζω ότι υπάρχει κάποια συνταγή για τον σωστό τρόπο που πρέπει να μεγαλώσει ένα παιδί ώστε να γίνει... ισορροπημένο. Γενικά εγω πιστεύω πολύ στην προσωπική επιλογή και στην ατομική ευθύνη, ακομα και για την διάπλαση του χαρακτήρα, εκτός φυσικά από ανθρώπους που έχουν ζήσει τραυματικές εμπειρίες ως παιδιά, κακοποιήσεις κτλ. Για να μην παρεξηγηθώ, εννοώ ότι είναι πιο δίκαιο τα ελαττώματά μου να τα χρεώνω σε μένα και όχι στην μαμά μου, στον μπαμπά μου, στον μπαμπά μου και στον... μπαμπά μου, στο ζωδιό μου, στο κάρμα, στη μοίρα, στα προτυπα, στη μουσική που ακούω, στην τηλεόραση...
-Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
-Φταίει ο θεός που μας μισεί!
-Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
-Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
όπως έλεγε και ο Βάρναλης.
Τέλος για τα πρότυπα και τα αρχέτυπα... Όλη μου τη ζωή να ψάχνω δε νομίζω ποτέ να καταλήξω. Γιατί όμως ένας άνθρωπος που έχει διαφορετικές σεξουαλικές αναζητήσεις να μειονεκτεί απέναντι στους άλλους; Δεν ξέρω... Όπως λέει και ο σοφολογιότατος ilias "όταν δεν ξέρεις τι να πεις, κάνε τουμπεκί". Τουμπεκί λοιπόν κι εγώ -εξάλλου για το συγκεκριμένο θέμα δεν νομίζω οτι μπορούμε να προδικάσουμε αν θα επηρεάσει άσχημα την ψυχοσύνθεση του παιδιού μια οικογένεια με γονείς του ίδιου φύλου, γιατί δεν έχουμε παραδείγματα.