Φερνάντο Πεσσόα

Κοιτάζω τη σιωπηλή λίμνη
που το νερό της η πνοή του αέρα ρυτιδώνει
μη γνωρίζοντας αν τα επινοώ όλα εγώ
ή εάν όλα ανίδεα είναι.

Η λίμνη τίποτα δε λέει.Τ’ αεράκι
σαλεύει, μα δε με αγγίζει,
δεν ξέρω αν είμαι ευτυχής
ούτε αν επιθυμώ να είμαι.

Οι ρυτίδες τρεμουλιάζουν,
χαμογελούν πάνω στα κοιμισμένα νερά.
Γιατί να έχω φτιάξει από όνειρα
τη μόνη ζωή που έχω…