Ναζίμ Χικμέτ
Από το "Επιστολές και Ποιήματα"
(1942 - 1946)
ΧΙ
Μας τηνε σκάσανε
Βρισκόμαστε στη φυλακή.
Εγώ μέσα στους τύχους
Εσύ έξω.
Μα τι σημαίνει ότι κι αν γίνει.
Αυτό πούναι χειρότερο
Είναι νάχει κανείς τη φυλακήν εντός του.
Το ξέρουν, δεν το ξέρουν,
Τόσοι άνθρωποι είναι έτσι,
Τόσοι άνθρωποι καλοί κ' εργατικοί και τίμιοι
Που θα μπορούσαν να τους αγαπούν όπως εγώ αγαπάω εσένα.
Αυτά είπε ο γαλανομάτης Ναζίμ και με προβλημάτησε εχθές. δεν ξέρω πόσοι άνθρωποι μπορούν πραγματικά να πουν ότι είναι ελεύθευροι... και να περπατούν με το κεφάλι ψηλά. ...τα δάχτυλά στο φιλιατρό, που βλέπει και ο ποιήτης και στοχάζεται!!! πάντως η φυλακή είναι μέσα μάς... και όποιος δεν το βλέπει και ζητάει εξωτερικές ελευθερίες πότε μα ποτέ δεν θα μπορέσει να περπατήσει ορθός...
και αυτό έτσι να μας θυμίζει σε τι εποχές ζούμε... ή σε τι εποχές δεν ζούμε
XVI
Γνωρίζουμε κ' οι δυο, καλή μου,
Μας το μάθανε
Να πεινάμε, να διψάμε
Να τσακιζόμαστε απ' την κούραση
Να ζούμε χωρισμένοι.
Δεν καταντήσαμε ακόμη να σκοτώνούμε.
Δεν μας έλαχε ακόμη να πεθάνουμε.
Γνωρίζουμε κ' οι δυο, καλή μου,
Μπορούμε και στους άλλους να το μάθουμε
Να πολεμάν για τους ανθρώπους μας
Και ν' αγαπάνε κάθε μέρα λίγο πιο πολύ
Και ν' αγαπάνε κάθε μέρα λίγο πιο καλά.
(1942 - 1946)
ΧΙ
Μας τηνε σκάσανε
Βρισκόμαστε στη φυλακή.
Εγώ μέσα στους τύχους
Εσύ έξω.
Μα τι σημαίνει ότι κι αν γίνει.
Αυτό πούναι χειρότερο
Είναι νάχει κανείς τη φυλακήν εντός του.
Το ξέρουν, δεν το ξέρουν,
Τόσοι άνθρωποι είναι έτσι,
Τόσοι άνθρωποι καλοί κ' εργατικοί και τίμιοι
Που θα μπορούσαν να τους αγαπούν όπως εγώ αγαπάω εσένα.
Αυτά είπε ο γαλανομάτης Ναζίμ και με προβλημάτησε εχθές. δεν ξέρω πόσοι άνθρωποι μπορούν πραγματικά να πουν ότι είναι ελεύθευροι... και να περπατούν με το κεφάλι ψηλά. ...τα δάχτυλά στο φιλιατρό, που βλέπει και ο ποιήτης και στοχάζεται!!! πάντως η φυλακή είναι μέσα μάς... και όποιος δεν το βλέπει και ζητάει εξωτερικές ελευθερίες πότε μα ποτέ δεν θα μπορέσει να περπατήσει ορθός...
και αυτό έτσι να μας θυμίζει σε τι εποχές ζούμε... ή σε τι εποχές δεν ζούμε
XVI
Γνωρίζουμε κ' οι δυο, καλή μου,
Μας το μάθανε
Να πεινάμε, να διψάμε
Να τσακιζόμαστε απ' την κούραση
Να ζούμε χωρισμένοι.
Δεν καταντήσαμε ακόμη να σκοτώνούμε.
Δεν μας έλαχε ακόμη να πεθάνουμε.
Γνωρίζουμε κ' οι δυο, καλή μου,
Μπορούμε και στους άλλους να το μάθουμε
Να πολεμάν για τους ανθρώπους μας
Και ν' αγαπάνε κάθε μέρα λίγο πιο πολύ
Και ν' αγαπάνε κάθε μέρα λίγο πιο καλά.
Σχόλια
ΥΓ.Όπως είδες, έκανα ανάρτηση με ένα "εξυπνακίστικο" ποίημα τύπου Δημουλά, που λέει με δυο λέξεις πολλά.Έχω κάτι ακόμα στη Θεσσαλονίκη να στείλω, νομίζω καλύτερο.
Ρήγμα στα ύφαλα,
οι σκλάβοι σπάνε τα δεσμά.
Φυσάει πουνέντες,
θα ρίξει σε ξέρα το σκάφος.
Αυτός ο κόσμος,αυτό το πειρατικό,θα
βουλιάξει,
θα βουλιάξει που να σκάσει ο
διάολος.
Και θα χτίσουμε έναν κόσμο λεύτερο,
ανοιχτό,γεμάτο ελπίδα,
σαν το μέτωπό σου, Πιραγιέ μου...
(Ναζίμ Χικμέτ,
"τα ποιήματα των 9-10 μ.μ.")
κάτι σαν απάντηση στο ποίημα του Χικμέτ από τον ίδιο..