Βισουάβα Σιμπόρσκα - Στη δύση του αιώνα

Διάλεξες, διάλεξες τη
μέρα κείνη που το φεγγάρι
φέγγισε και γέννησε τ' αδιάφανο
κορμί μου.
Τούτη η μέρα που ο ήχος
απ' το άνοιγμα του μπουμπουκιού
αντήχησε στου κόσμου
τα αυτιά.
Και ξύπνησαν τ' αγρίμια
και οι μέλισσες και κλαίγοντας
γυρεύουν να με βρούν

...

Και πάλι αυτός ο ήχος
που κάθε φορά θα δίνει
ένα νέο λουλούδι, μια νέα
ζωή, μια καινούργια ομορφιά.
Και γω θα παρακαλώ
το Θεό να μου μάθει
ν' ακούω το πρώτο φτερούγισμα
της πεταλούδας
αφήνοντας πίσω την
ασχήμια της.