Από ένα φίλο, εξαιρετικό μουσικολόγο, Χρίστος Ζάχος

Πάρε μια βαθιά ανάσα.

Μάθε να μιλάς.

Μάθε να περπατάς.

Μάθε να τρως και να βρίσκεις το δρόμο

για το σπίτι μόνος σου.

Μάθε να συμπεριφέρεσαι σωστά κι ευγενικά, ειδικά ανάμεσα σε ξένους.

Μάθε να μη φοβάσαι το σκοτάδι.

Πήγαινε σχολείο ή μην πας σχολείο.

Σπούδασε ή μη σπουδάσεις.

Δούλεψε. Ή τεμπέλιασε. Δεν έχει και πολλή σημασία άλλωστε.

Χτύπησε το κεφάλι σου στον τοίχο,

ή χτύπησε κάποιου άλλου το κεφάλι στον τοίχο, κατά προτίμηση.

Βρες ένα χαριτωμένο πλάσμα να υπάρχει δίπλα σου στην κατάλληλη ηλικία.

Μείνε μαζί του όλη σου τη ζωή από ανασφάλεια,

-πάω στοίχημα πως κι αυτό το ίδιο θα θέλει άλλωστε.

Μάθε να καταπιέζεσαι, περισσότερο ή λιγότερο.

Καταπίεσε και συ με τη σειρά σου.

Ονειρέψου λίγο, αλλά μην μπερδέψεις τα όνειρα

με την πραγματικότητα γιατί αυτή –δυστυχώς- δε φτιάχνεται

από ονειροφαντασίες.

Δέξου το.

Αποδέξου το.

Κάντο φιλοσοφία.

Δίδαξε τους νεότερους να επαναλάβουν με ακρίβεια τη φιλοσοφία σου.

Έχε υπομονή, δεν καταλαβαίνουν. Στην αρχή κανείς δε θέλει να καταλάβει.

Δώσε επιχειρήματα, σπάσε τις αντιρρήσεις.

Κάνε τους άλλους να σε σέβονται και να σε εκτιμούν.

Κάνε κάποτε ειλικρινή (όχι αυστηρή) αυτοκριτική.

Έκανες σίγουρα περισσότερα από πολλούς,

πρέπει να είσαι πολύ υπερήφανος γι' αυτό.

Δες κατάματα το πεπερασμένο των δυνάμεών σου.

Νιώσε την ανάγκη να αποσυρθείς,

ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος

καταλαβαίνει μέχρι πιο σημείο μπορεί να πάει.

Δείξε την ώρα αυτή μια αξιοθαύμαστη μεγαλοσύνη.

Κατηφόρισε.

Βρες μια τρύπα στο χώμα.

Μπες μέσα.