Jacques Prevert

Κυριακή

Ανάμεσα στις δεντροστοιχίες της λεωφόρου Γκομπλέν
Κάποιο μαρμάρινο άγαλμα με οδηγεί απ’ το χέρι
Σήμερα Κυριακή τα σινεμά γεμάτα
Τα πουλιά στα κλαδιά κοιτάζουν την ανθρωπότητα
Και το άγαλμα με φιλά με κανείς δε μας βλέπει
Μόνο ένα τυφλό παιδί που μας δείχνει με το δάχτυλο.

PARIS AT NIGHT

Τρία σπίρτα ένα ένα αναμμένα στη νύχτα
Το πρώτο για να δω ολόκληρο το πρόσωπό σου
Το δεύτερο για να δω τα μάτια σου
Το τελευταίο για να δω το στόμα σου
Κ’ η σκοτεινιά ολόκληρη για να θυμηθώ ολ’ αυτά
Σφίγγοντάς σε στην αγκαλιά μου.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑ

Πού πας καλέ μου δεσμοφύλακα
Μ’ αυτό το κλειδί λεκιασμένο με αίμα
Πάω να ελευθερώσω εκείνη που αγαπώ
Αν έχω ακόμα καιρό
Και που την έκλεισα
Τρυφερά σκληρά
Στην πιο μυστική γωνιά του πόθου μου
Στην πιο βαθιά γωνιά του μαρτυρίου μου
Μες στα ψέματα του μέλλοντος
Μες στις ανοησίες των όρκων
Θέλω να την ελευθερώσω
Θέλω να είναι ελεύθερη
Ακόμα κι ας με ξεχάσει
Ακόμη κι ας φύγει
Ακόμη κι ας ξανάρθει
Ακόμη κι ας μ’ αγαπάει
Ή ας αγαπάει κάποιον άλλο
Αν κάποιος άλλος της αρέσει
Και αν μείνω μόνος
Κ’ εκείνη φύγει
Θα φυλάξω μόνο
Θα φυλάξω πάντα
Στα δυο μου χέρια σαν εκμαγεία
Ως το τέλος του κόσμου
Τη γλύκα του στήθους της που το ‘πλασε ο έρωτας.

ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΔΕΙΤΕ

Μια κοπέλα γυμνή κολυμπάει στη θάλασσα
Κάποιος άντρας με γένια περπατά στο νερό
Ποιο είναι το θαύμα των θαυμάτων
Το θαύμα που αναγγέλθηκε παραπάνω;

ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

Πήγα στην αγορά των πουλιών
Κι αγόρασα πουλιά
Για σένα
Αγάπη μου
Πήγα στην αγορά των λουλουδιών
Κι αγόρασα λουλούδια
Για σένα
Αγάπη μου
Πήγα στην αγορά των σιδεριών
Κι αγόρασα αλυσίδες
Βαριές αλυσίδες
Για σένα
Αγάπη μου
Κ’ έπειτα πήγα στην αγορά των σκλάβων
Και σ’ έψαξα
Μα δε σε βρήκα
Αγάπη μου.

μετφ. Μιχάλη Μεϊμαρή