Εν τω μηνί Αθύρ----Κ.Π. Καβάφης

Με δυσκολία διαβάζω - στην πέτρα την αρχαία.
«Κύ[ρι]ε Ιησού Χριστέ». - Ένα «Ψυ[χ]ήν» διακρίνω.
«Εν τω μη[νί] Αθύρ» - «Ο Λεύκιο[ς] εκοιμήθη».
Στη μνεία της ηλικίας - «Εβί[ωσ]εν ετών»,
το Κάππα Ζήτα δείχνει - που νέος εκοιμήθη.
Μες στα φθαρμένα βλέπω - «Αυτό[ν]... Αλεξανδρέα».
Μετά έχει τρεις γραμμές - πολύ ακρωτηριασμένες
μα κάτι λέξεις βγάζω- - σαν «δ[ά]κρυα ημών», «οδύνην»,
κατόπιν πάλι «δάκρυα», - και «η[μί]ν τοις φίλοις πένθος».
Με φαίνεται που ο Λεύκιος - μεγάλως θ΄αγαπήθη.
Εν τω μηνί Αθύρ - ο Λεύκιος εκοιμήθη.


---- ίσως και να το ΄χετε διαβάσει. Η μουσικότητα και η συγκρατημένη του τραγικότητα πιστεύω ακτινοβολούν.