JACQUES PRÉVERT

Ο ΚΗΠΟΣ

Χιλιάδες και χιλιάδες χρόνια  
Δε θά ’φταναν   
Ν’ ανιστορήσω
Το μικρό αιώνιο δευτερόλεπτο  
Που με φίλησες   
Που σε φίλησα
Ένα πρωί μέσα στο ηλιόφως του χειμώνα  
Στο πάρκο Μονσουρί   
Στο Παρίσι   
Στο Παρίσι   
Πάνω στη γή  
Τη γη που είναι ένα αστέρι.