ΕΚΘΕΣΗ ΙΔΕΩΝ

Ποίηση είναι της φουσκοθαλασσιάς το σπαρτάρισμα στα σημεία καμπής της αγρανάπαυσης. Θλίψη είναι του συναισθήματος η παστερίωση και δυστυχία η αποστείρωση του ερωτικού. Τεμπελιά είναι η τετραπληγία της εσωτερικής γωνίας λόξωσης. Λογική είναι η πειθαρχημένη αναθεώρηση της εποχικής γεωμετρίας και επικοινωνία η εμμονή στα ιδεογράμματα της λογικής. Τέχνη είναι η εναλλακτική διπλοβελονιά του μεταφυσικού θρησκεύεσθαι. Όνειρο είναι του ομηρικού φθόγγου η σκιώδης παρήχηση. Ηλεκτρισμός είναι το δάκρυ που διαπερνά τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό. Ιερή είναι της λογικής η αποσιώπηση. Υιός είναι η χροιά της εκφοράς οικογενειακού ονόματος. Καπνός είναι το ενέσιμο υλικό της οζονόσφαιρας. Τσιγάρο ό,τι απομένει. Βεγγαλικά είναι του υπόκωφου οι θωπείες. Στιγμές είναι της έμπνευσης οι παλιρροϊκές διόπτρες. Μουσική είναι των ψυχανθέων η παρεμβολή στης σιωπής τη φρενήρη μονοκαλλιέργεια. Γήρας είναι του δανεισμού η σάρκινη παραγραφή. Ζωή είναι οι στάλες ονυχοβάμονος πυρετώδους μετώπου. Κοινωνία είναι η δαγκωνιά της στοίχισης. Σταυρός είναι το μέτρο του ευ. Άρνηση είναι του ηθικόμετρου ο υδράργυρος. Οικογένεια είναι της καμινάδας η αντήχηση. Καφές είναι της πήξης η αποσυσπείρωση. Στεριά είναι του στεριανού η αναπόληση. Λήθη είναι της αντοχής η αιμάτωση. Γκρίνια είναι της πλήξης η εκσπερμάτωση. Οργασμός είναι του παραδείσου η ταρρίχευση σε κεχριμπάρι δευτερολέπτου χωμάτινο. Ήλιος είναι τ’ αληθινό κεχριμπάρι ήλεκτρον. Φύση είναι της μεταφυσικής η πεζοδρόμηση. Φωτιά είναι του μέτριου η τοπική κατάργηση. Πτήση είναι των πνευματικών οστών η αυτοσυνειδησία. Μητέρα είναι του άβατου ο λώρος. Θάνατος είναι της ελεύθερης βούλησης η τεκμηρίωση. Επιλογή είναι του περιβάλλοντος τα καπρίτσια. Τρύγος είναι της ζύμωσης η αναμονή. Χρήμα είναι ο πάνοπλος σιγαστήρας. Σίελος είναι ο άοπλος κόκορας. Διασημότητα είναι της φλοκάτης τα μανικετόκουμπα. Καρκίνος είναι η κυτταρική απόδειξη των συνεπειών της ομόφωνης απομόνωσης. Στρατός είναι η κυτταρική απόδειξη των συνεπειών της ομόφωνης συνύπαρξης. Πτώση είναι η απανταχού θεία ετυμηγορία. Αεί είναι το ίδωμεν της αποσύνθεσης. Φθορά είναι του καθρέφτη η προσωρινή ουτοπία. Μύθος είναι της πλειοψηφίας ο κνησμός. Άρα:

Ποίηση είναι

το σημείο καμπής της ιστορίας

μέσα στου χρόνου

τ’ άγονα αφουγκράσματα.