Luis Cernuda - Το ποίημα της Εβδομάδας
Δύο ποιήματα του Λουίς Θερνούδα... έτσι για να θυμόμαστε πού και πού ότι η ποίηση δεν μεταφράζεται, ότι η ποίηση καλύτερα ακούγετε παρά διαβάζεται. Καλή ακρόαση:
Εδώ μπορείτε να ακούσετε ρον ποιητή να ααγγέλει το παρακάτω ποίημα.
Αν μπορούσε να ονομάσει...
Αν ο άνθρωπος μπορούσε να ονομάσει εκείνο που αγαπάει,
Αν ο άνθρωπος μπορούσε να σηκώσει την αγάπη του στον ουρανό
Σαν ένα σύννεφο στο φως'
Αν όπως τοίχοι που γκρεμίζονται,
Για να χαιρετήσει την αλήθεια ορθή στη μέση,
Μπορούσε να γκρεμίσει το σώμα του, αφήνοντας μόνο την αλήθεια της αγάπης του,
Την αλήθεια του εαυτού του,
Που δεν την λένε δόξα, φιλοδοξία ή τύχη,
Αλλά επιθυμία ή έρωτα,
Εγώ θα ήμουν αυτός που φανταζόταν'
Αυτός που με τη γλώσσα του, τα μάτια και τα χέρια του προκηρύσσει στους ανθρώπους την άγνωστη αλήθεια, την αλήθεια του πραγματικού έρωτα του.
Δε γνωρίζω άλλη ελευθερία από κείνη του να είμαι φυλακισμένος κάποιου
Που δεν μπορώ να ακούσω τ' όνομά του χωρίς να ριγήσω'
Κάποιου που με κάνει να ξεχνάω αυτή την άθλια ύπαρξη,
Που γι' αυτόν η μέρα και η νύχτα είναι για μένα αυτό που εκείνος θέλει,
Και το σώμα και το πνεύμα μου πλένε στο σώμα και στο πνεύμα του
Σαν ξύλα χαμένα που η θάλασσα βουλιάζει ή ταξιδεύει
Ελεύθερα, με την ελευθερία του έρωτα,
Τη μοναδική ελευθερία που με εξυψώνει
Τη μοναδική ελευθερία που γι' αυτή πεθαίνω.
Εσύ δικαιολογείς την ύπαρξή μου:
Αν δε σε γνωρίσω, δεν έχω ζήσει'
Αν πεθάνω χωρίς να σε γνωρίσω, δεν πεθαίνω γιατί δεν σε έζησα.
Εδώ μπορείτε να ακούσετε με τη φωνή της Carmen Feito Maeso το εξής ποίημα:
Σ’ αγαπώ
Σ’ αγαπώ.
Σου το ‘χω πει με τα’ αγέρι,
παιχνιδίζοντας στην άμμο,
ή οργισμένος σαν θυελλώδες όργανο.
Σου το ‘χω πει με τον ήλιο,
που χρυσώνει γυμνά νεανικά κορμιά
και που χαμογελάει σ’ όλα τα’ αθώα πράγματα.
Σου το ‘χω πει με τα σύννεφα,
μέτωπα σκυθρωπά που βαστάνε τον ουρανό,
θλίψεις φευγαλέες.
Σου το ‘χω πει με τα φυτά
διάφανα κι ανάλαφρα πλάσματα,
που σκεπάζονται με ντροπαλή κοκκινίλα.
Σου το ‘χω πει με το φόβο,
σου το ‘χω πει με τη χαρά,
με την αηδία, με τα τρομερά λόγια.
Όμως αυτό δε μου φτάνει.
Περ’ απ’ τη ζωή
θέλω να σ’ το πω με το θάνατο,
περ’ απ’ την αγάπη
θέλω να σ’ το πω με τη λησμονιά.
Μετφ. Ηλίας Ματθαίου
Γραφτείτε στην λίστα του ποιήματός της εβδομάδας για να έχετε κάθε εβδομάδα ένα καινούργιο ποίημα στο ηλεκτρονικό σας ταχυδρομείο.
Εδώ μπορείτε να ακούσετε ρον ποιητή να ααγγέλει το παρακάτω ποίημα.
Αν μπορούσε να ονομάσει...
Αν ο άνθρωπος μπορούσε να ονομάσει εκείνο που αγαπάει,
Αν ο άνθρωπος μπορούσε να σηκώσει την αγάπη του στον ουρανό
Σαν ένα σύννεφο στο φως'
Αν όπως τοίχοι που γκρεμίζονται,
Για να χαιρετήσει την αλήθεια ορθή στη μέση,
Μπορούσε να γκρεμίσει το σώμα του, αφήνοντας μόνο την αλήθεια της αγάπης του,
Την αλήθεια του εαυτού του,
Που δεν την λένε δόξα, φιλοδοξία ή τύχη,
Αλλά επιθυμία ή έρωτα,
Εγώ θα ήμουν αυτός που φανταζόταν'
Αυτός που με τη γλώσσα του, τα μάτια και τα χέρια του προκηρύσσει στους ανθρώπους την άγνωστη αλήθεια, την αλήθεια του πραγματικού έρωτα του.
Δε γνωρίζω άλλη ελευθερία από κείνη του να είμαι φυλακισμένος κάποιου
Που δεν μπορώ να ακούσω τ' όνομά του χωρίς να ριγήσω'
Κάποιου που με κάνει να ξεχνάω αυτή την άθλια ύπαρξη,
Που γι' αυτόν η μέρα και η νύχτα είναι για μένα αυτό που εκείνος θέλει,
Και το σώμα και το πνεύμα μου πλένε στο σώμα και στο πνεύμα του
Σαν ξύλα χαμένα που η θάλασσα βουλιάζει ή ταξιδεύει
Ελεύθερα, με την ελευθερία του έρωτα,
Τη μοναδική ελευθερία που με εξυψώνει
Τη μοναδική ελευθερία που γι' αυτή πεθαίνω.
Εσύ δικαιολογείς την ύπαρξή μου:
Αν δε σε γνωρίσω, δεν έχω ζήσει'
Αν πεθάνω χωρίς να σε γνωρίσω, δεν πεθαίνω γιατί δεν σε έζησα.
Εδώ μπορείτε να ακούσετε με τη φωνή της Carmen Feito Maeso το εξής ποίημα:
Σ’ αγαπώ
Σ’ αγαπώ.
Σου το ‘χω πει με τα’ αγέρι,
παιχνιδίζοντας στην άμμο,
ή οργισμένος σαν θυελλώδες όργανο.
Σου το ‘χω πει με τον ήλιο,
που χρυσώνει γυμνά νεανικά κορμιά
και που χαμογελάει σ’ όλα τα’ αθώα πράγματα.
Σου το ‘χω πει με τα σύννεφα,
μέτωπα σκυθρωπά που βαστάνε τον ουρανό,
θλίψεις φευγαλέες.
Σου το ‘χω πει με τα φυτά
διάφανα κι ανάλαφρα πλάσματα,
που σκεπάζονται με ντροπαλή κοκκινίλα.
Σου το ‘χω πει με το φόβο,
σου το ‘χω πει με τη χαρά,
με την αηδία, με τα τρομερά λόγια.
Όμως αυτό δε μου φτάνει.
Περ’ απ’ τη ζωή
θέλω να σ’ το πω με το θάνατο,
περ’ απ’ την αγάπη
θέλω να σ’ το πω με τη λησμονιά.
Μετφ. Ηλίας Ματθαίου
Γραφτείτε στην λίστα του ποιήματός της εβδομάδας για να έχετε κάθε εβδομάδα ένα καινούργιο ποίημα στο ηλεκτρονικό σας ταχυδρομείο.
Σχόλια