Fernando Pessoa
Πάει καιρός που στο μάταιο κεφάλι μου γκριζάρουν
Τα μαλλιά της νιότης που έχασα.
Τα μάτια μου λάμπουν λιγότερο
Το στόμα μου για φιλιά δικαίωμα δεν έχει.
Αν μ' αγαπάς ακόμα, από αγάπη μη μ' αγαπάς.
Θα με προδώσεις μ' εμένα.
Τα μαλλιά της νιότης που έχασα.
Τα μάτια μου λάμπουν λιγότερο
Το στόμα μου για φιλιά δικαίωμα δεν έχει.
Αν μ' αγαπάς ακόμα, από αγάπη μη μ' αγαπάς.
Θα με προδώσεις μ' εμένα.
Σχόλια
Και μάλλον σε όλο το ποίημα θεωρεί τα γηρατειά ως κατάντια νοσταλγώντας σιωπηλά τη νεανική ηλικία.
Προσωπικά νομίζω πως δε συμφωνώ με μια τέτοια πεσιμιστική αντιμετώπιση της ζωής και της ηλικίας εν γένει.
Κάθε στάδιο έχει τις δικές του ομορφιές νομίζω...