ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΨΗΛΑΛΩΝΙΑ



Πλατεία Ψηλών Αλωνίων



Να έτσι ήρθαμε και έτσι θα φύγουμε

λογίζοντας στην πλακωσιά του δρόμου το χαμένο απόγευμα

όπως όλα τα πράγματα…

Να έτσι καθισμένοι σε πειθαρχικές πολυθρόνες

με τα πόδια στο στόμα των πλοίων

προσμένοντας τα φώτα να χαμηλώσουν

και να χαθούμε στα σγουρά μαλλιά των βουνών

αφήνοντας στο πεζούλι το λευκάδι των ματιών μας

έντρομοι μπρος στην προοπτική μιας ξενάγησης

στο γλυφό φεγγάρινο δρόμο του γυμνοσάλιαγκα

μέχρι την άκρη της φοινικιάς

ως τα ξέφωτα που σκιάζονται τα φιλήματα

ώσπου επιτέλους μπορούμε ν’ αναπνεύσουμε

κι ας πέσουμε στην υπόληψη της πόρτας που χάσκει

έτσι

όπως εγκαταλείφθηκαν οι σοφίτες

τυλιγμένες στις πλεξούδες της καγκελόπορτας

όπως βάραιναν τα πλήκτρα του πιάνου και βούρκωσαν.

Δεν μας απόμειναν δα ούτε μερικά μουσικά νομίσματα.



Λάζαρος Τοσουνίδης

Πάτρα 1976




ΨΗΛΑΛΩΝΙΑ


Λήθη Χρήστου Χωμενίδη


Δεν έχει ιστορία ο αέρας

Μνήμη η ζέστη η απογευματινή

Οι άνθρωποι που πάνω κάτω προχωράνε

Ηλικιωμένοι που τους σέρνουνε παιδάκια

Σκηνοθεσία της φύσης καθώς γέρνει η ώρα

Κι ο φωτισμός αλλάζει σαν νέο έργο ν’ ανεβάζει

Κάποιας κινέζικης του δειλινού καλλιτεχνίας

Και γύρω μόλις να’ τανε φτασμένοι

Φοινικιές και κορμοί στρεβλοί των πεύκων

Μέσα από πράσινες εκρήξεις ν’ αποκρούουν

Για πόσο ακόμα τα επερχόμενα σκοτάδια

Που τελικώς επέρχονται πιο δυνατά κι από τη μοίρα

Ενώ τα πρώτα φώτα φτιάχνουνε παρέες

Από σκυμμένα πράγματα καθώς πατάτες

Τηγανητές που προσπαθούν μετά μανίας

να ταιριάξουν

Το κίτρινό τους με το κίτρινο

Της πλαστικής καρέκλας ένα γύρω.


Γιάννης Πατίλης Γραφέως Κάτοπτρον ,εκδ. Ύψιλον, Αθήνα 1989




ΨΗΛΑΛΩΝΙΑ



Σκοτωμένο απόγευμα

καρφωμένο

στις αιχμές των πεύκων

Αχνίζει πηχτό

το αίμα της δύσης

Ποιο άλλο χρώμα

να συγκριθεί

με το πορφυρό δάκρυ του συντριβανιού;

Κι ο άνεμος σκοτεινός

ξεφυλλίζει τις σελίδες της φοινικιάς

Πέφτουν λυπημένες ιστορίες

σαν αυλαίες μικρών δραμάτων

που ζήσαμε

με αθώους τώρα πια τους απόντες


Περισσότερο από μόνος

Τόσες λέξεις περαστικές

καμία δεν γύρισε

να με κοιτάξει.


Γιάννης Τόλιας Αμαρτολόγιο, εκδ. Περί Τεχνών, Πάτρα 2007



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις