εκεινος ο σεπτεμβρης..../

παυσιλιπον, θαλασσα η καστρο, ερημη ακτη, ακρογιαλι,σπσμενο καραβι ,πλακες,εγω και εκεινη , μονο οι δυο μας.ηλιοβασιλεμα η επιταγη και επαφη,μια αγκαλια ενα δυο , τρια , πολλα φιλια και του ερωτα ηκορυφωση, φυγη, μετα σαν ταξειδι.../ο ερωτας και ησκια, ακολουθια. ενα δεντρο , ενα σημειο, στασης και αποχωρισμου και τουναπαλιν..διαφορετικη η ζωη , μα και οκαημος , μα μια θαλασαμικρη , η πλατια με ακολουθουσε, στο ταξειδι. κατι ματια εκθαμβα για του ερωτος την ακτινοβολια , και τοσυρμα στον αερα και σαν πουλακι. θυμαμαι ... τα παντα, την γλυκα απο την ζεστη αφη , γνωριμια και παρανομια του βρισκομαστε, για το μυστικο και θεαμα των αλλων... ενα χαμογελο της ψυχης, για τα χαρουμενα ματια που καθως γυριζουν πισω,,, για να δουν ο ενας τον αλλον η επρεπε .. να χωρισθουν, εχουν αφησει ζαχαρη στα χειλη τους η στο λαιμο , πλατη η καρδια τους σαν σκαριφημα ενα κοκινο σημαδι....//