"Το λευκό χαρτί, σκληρός καθρέφτης".

Λένε ότι η γραφή λυτρώνει, ότι είναι ένας τρόπος να διοχετεύσει κάποιος τους προσωπικούς του δαίμονες, «ένα καταφύγιο που φθονούμε». Πολλές φορές μας επιστρέφει μόνο όσα εμείς είμαστε αλλά δεν βλέπουμε, ούτε καν στον καθρέφτη. Ίσως για το λόγο αυτό κάποιοι δε γράφουν πια, ανησυχούν μήπως διαπιστώσουν κάτι που συνειδητά αποφεύγουν. «Το λευκό χαρτί, λοιπόν, σκληρός καθρέφτης».

(Δεν ήρθε ακόμα η στιγμή της πραγματικής αναμέτρησης, πρόσκαιρα ναρκώνει το νου με περιηγήσεις σε επιπόλαια νερά. Αντιγόνη Λ.)