καλαντα

ισως , ναι , θα , μπορω........ , μπορει.... , αν , μα , οταν , καποτε... γιατι και ετσι , λοιπον , και τιποτα η ομως.... αν τ βρει το θαρος την ανθρωπια εκεινος και εκεινη... . στην φιλια σχεση , αγαπη να μου πει ... , τι θελει... , να κατανοησω την μορφη , αστρο η συνοθυλεμα προσωπικων ιδομενεων παραστασεων , στιγμων , ηδονων , φαντασιωσεν η απολαυσεων πραγματικοτητας , ζωης , καθημερινοτητας , ευ η του ανευ ουσιας , σημασιας , σχεση δικια μας η και των αλλων.... η αλλη η η μια... μετα την απουσια γονεων , φιλου , φιλων αγαπημενων απο την γη στον ουρανο η και το μον μοναχικο κοιταγμα της ολογεμης σεληνης...//ν α προσδιορισουμε την συγκροτημενη σχεση, η με την διαλεκτικη , καποιου ειδους' επαφη να βρουμε την εποικοινωνια.. για τους δυο και για τους αλλους. ο φιλος ευθαρσως η μονος η του κατ΄ιδιαν , να μου πει η να μου αναφερει που εκανα το σωστο και το λαθος..... η τι συμβαι νει , εχει γινει , συντελεστει , ειδαλως μονος ειμαρμενος η μοναχος με δυο η παρεα , να αναζητω , στα συνεφα , ουρανο , γη θαλ, θαλασσα, της σαγηνης την γη . η και το χρωμα της αγαπης και του ερωτα.... με μια αγκαλια , ενα φιλι , ενα χαδι , ονειρου και ζωης πραγματικοτητα... σαν δωσιμο ενος χεριου , ψυχης και σωματος.. εποικοινωνια και χειρονομια....

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Παραθέτω ένα ποίημά μου στη θέση κάποιου σχολίου:

ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ (by Silena)

Περιμένω εναγωνίως
κάποιον ήχο
κάποιο δείγμα ζωής
ΥΠΑΡΧΩ ΚΙ ΕΓΩ ΕΔΩ
ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ???
Κανείς δεν ακούει
Είμαι μόνη
ακούω τις δονήσεις των οστών μου
μέσα στο σώμα μου
και πάλλομαι κι εγώ
σα διαπασών.
Σαν από θαύμα
το κουδούνι χτυπάει
"καλήν ημέραν άρχοντες..."
η θηλιά και το σκοινί
εξαφανίστηκαν μέσα στη μελωδία
η καρδιά συνέχισε τον ανηφορικό της δρόμο.
Κοιτάζω τον τοίχο απέναντί μου
που είναι κόκκινος από τα δάκρυά μου.
Τον βάφω μαύρο.
Δεν ελπίζω πια σε θαύματα!
SILENA

Δημοφιλείς αναρτήσεις