Χρίστος Λάσκαρης

Δε γράφονται τα ποιήματα σ' ένα χαρτί

Δε γράφονται τα ποιήματα σ' ένα χαρτί.
ξεθάβονται
με μιαν αξίνα τα μεσάνυχτα

αφήνοντας
κι από 'να λάκκο.

Για να φτάσω ως εσένα

Για να φτάσω ως εσένα,
χαμόγελο παιδικό,
πρέπει πολύ να ονειρευτώ.

πολύ,
μέσα στο όνειρο να ευτυχίσω.


Επέστρεφα

Ήταν το βράδυ γλυκό
κι επέστρεφα.
Ο δρόμος μισοσβηστός,
το βήμα να βυθίζεται κούφιο.
Ακούγονταν γαβγίσματα.

Σπρωγμένος από νοσταλγία,
επέστρεφα,
όλο επέστρεφα -
σε κάτι
που δεν έλεγε να ζωντανέψει.