Charles Bukowski

Η ιδιοφυΐα του πλήθους

του Charles Bukowski

υπάρχει τόσος δόλος, μίσος, βία, ανοησία στο μέσο
ανθρώπινο πλάσμα ώστε να μπορεί να επανδρωθεί οποιοσδήποτε στρατός
οποιαδήποτε ημέρα.

και οι καλύτεροι στον φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του
και οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν την αγάπη
και οι καλύτεροι στον πόλεμο – τελικά – είναι αυτοί που κηρύττουν την ειρήνη

αυτοί που κηρύττουν τον θεό, χρειάζονται θεό
αυτοί που κηρύττουν την ειρήνη δεν έχουνε ειρήνη
αυτοί που κηρύττουν την ειρήνη δεν έχουνε αγάπη

να φοβάσαι τους κήρυκες
να φοβάσαι τους γνωρίζοντες
να φοβάσαι αυτούς που πάντα διαβάζουν βιβλία
να φοβάσαι αυτούς που είτε απεχθάνονται την φτώχια
είτε είναι περήφανοι γι’ αυτήν
να φοβάσαι αυτούς που είναι γρήγοροι στους επαίνους
γιατί αυτοί είναι που χρειάζονται επαίνους για αντάλλαγμα
να φοβάσαι αυτούς που είναι γρήγοροι στην απαγόρευση
αυτοί φοβούνται αυτά που δεν γνωρίζουν
να φοβάσαι αυτούς που αναζητούν συνεχώς τα πλήθη γιατί
είναι ένα τίποτα μονάχοι τους
να φοβάσαι τον μέσο άντρα τη μέση γυναίκα
να φοβάσαι την αγάπη τους, η αγάπη τους είναι μέτρια
αναζητά το μέτριο

αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους
υπάρχει τόση ιδιοφυΐα στο μίσος τους που μπορεί να σε σκοτώσει
που μπορεί να σκοτώσει τον καθένα μας
μη μπορώντας την μοναξιά
μη καταλαβαίνοντας τη μοναξιά
θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε
διαφέρει απ’ αυτούς
μη μπορώντας να δημιουργήσουν τέχνη
δεν θα καταλάβουν την τέχνη
θα θεωρήσουν την αποτυχία τους στην δημιουργία
ως μια αποτυχία του κόσμου
μη μπορώντας να αγαπήσουν πλήρως
θα θεωρήσουν την αγάπη σου λειψή
και θα σε μισήσουνε
και το μίσος τους θα είναι τέλειο

σαν λαμπερό διαμάντι
σαν μαχαίρι
σαν βουνό
σαν τίγρης
σαν κώνειο

η καλύτερη των τεχνών τους

μετφ. θωμάς παπαστεργίου