Μαχμούντ Νταρουίς - Σαμίχ Κάσεμ δύο παλαιστίνιοι ποιητές

Μαχμούντ Νταρουίς

Πρόκληση

Σφίξτε μου τα σχοινιά
απαγορέψτε μου τα τετράδια και τα τσιγάρα,
κλείστε το στόμα μου με χώμα. Το τραγούδι
είναι το αίμα της καρδιάς
τ' αλάτι του ψωμιού
το νερό του ματιού
γράφεται με τα νύχια, το λαρύγγι και τα μάτια...
Θα το λέω
στο κρατητήριο
στην τουαλέτα
και στο στάβλο
με χειροπέδες, κάτω από το βούρδουλαv κάτω από τα δεσμά των αλυσίδων.
Πουλιά μυριάδες πάνω στης καρδίας μου τα κλαδιά
πλάθουνε το μαχόμενο τραγούδι

Συγνώμη

Ονειρεύτηκα τα πανηγύρια που ήμουνα παιδί.
Ονειρεύτηκα δυο μεγάλα μάτια.
Ονειρεύτηκα αυτήν με την πλεξούδα.
Ονειρεύτηκα μια ελιά που δε πουλιέται
και λίγα γρόσια
Ονειρεύτηκα τ' απόρθητα τείχη της ιστορίας σουv και το μύρο της αμυγδαλιάς
που τον καημό ανάβει
στις νύχτες τις ατελείωτες.
Ονειρεύτηκα τους δικούς μου
της αδελφής το μπράτσο που μ' αγκάλιαζεv μετάλλιο ανδρείας.
Ονειρεύτηκα μια νύχτα καλοκαιρινή
κι ένα καλάθι σύκα.
Ονειρεύτηκα πολλά
πολλά ονειρεύτηκα
γι' αυτό συγχώρεσέ με.

Σαμίχ Κάσεμ

Λόγος στην αγορά της ανεργίας

Ίσως να στερηθώ και το ψωμί μου.
Ίσως δουλέψω σκουπιδιάρης, πετροκόπος και χαμάλης.
Ίσως να σωριαστώ γυμνός και πεινασμένος εχθρέ του ήλιου αλλά δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θ' αντιστέκομαι!

Ίσως αρπάξεις απ' τη γη μου και την τελευταία σπιθαμή.
Ίσως ταΐσεις στις φυλακές τη νιότη μου
Ίσως μου κλέψεις την κληρονομιά του παππού μου- πιθάρια, έπιπλα και σκεύη-.
Ίσως καθίσεις παν' απ' το χωριό μας σαν εφιάλτης τρόμου εχθρέ του ήλιου αλλά δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θα αντιστέκομαι!

Ίσως από τις νύχτες μου να σβήσεις κάθε φως.
Ίσως να στερηθώ της μάνας το φιλί.v Ίσως κι ένα παιδί να βρίσει το λαό μου, τον πατέρα μου.
Ίσως να κλέψεις μια στιγμή απροσεξίας από τον φύλακα των πόνων μου.
Ίσως πλαστογραφήσει την Ιστορία μου ένας δειλός, μυθομανής, θρησκόληπτος.v Ίσως στερήσεις στα παιδιά μου καινούριο ρούχο στη γιορτή.
Ίσως με δανεισμένο πρόσωπο τους φίλους μου πλανέψεις.
Ίσως υψώσεις γύρω μου τειχιά...τειχιά...τειχιά...
Ίσως τις μέρες μου καρφώσεις στο σταυρό του εξευτελισμού εχθρέ του ήλιου αλλά δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θ' αντιστέκομαι!

Εχθρέ του ήλιου
στο λιμάνι στολίσματα, χαιρετισμοί, φωνές χαράς και αχολόι
και τα πολεμικά τραγούδια μας φλογίζουν τα λαρύγγια
κι ένα πανί μες στον ορίζοντα που προκαλεί τον άνεμο
και τη φουρτούνα
και ξεπερνάει τον κίνδυνο
είναι του Οδυσσέα που επιστρέφει
απ' του χαμού τη θάλασσα
επιστροφή του ήλιου, του ξενιτεμένου και όρκο βάνω στα μάτια τους
δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου
θ' αντιστέκομαι... θ' αντιστέκομαι... θ' αντιστέκομαι!