Ποιητής Ι

Όταν ο Ποιητής δημιουργεί το ποίημα,
αποπειράται να μιμηθεί το θεό.
Αυτός προστάζει τη γένεση,
αυτός εξουσιάζει και προδιαγράφει τη μοίρα των λέξεων.
«τι δύναμη θα είχε ο Θεός χωρίς τους πιστούς του»
(περιφραστικά, χωρίς να θυμάμαι που ακριβώς το έχω διαβάσει)
Έτσι λοιπόν ο δημιουργός αυτάρεσκα επιζητά το έργο του
να λατρευτεί σε μια ιδιότυπη θρησκεία συναισθησιών.
Ψεύδεται ο Ποιητής όταν ισχυρίζεται ότι γράφει για τον εαυτό του
ή για να επικοινωνήσει με τους άλλους.
Η εγωιστική ρίζα της γραφής είναι πολύ βαθιά και μόνο ο ίδιος ο ποιητής
μετά από μεγάλη προσπάθεια μπορεί να την ξεριζώσει.
Αυθεντικός δημιουργός θα μπορούσε να είναι μόνον εκείνος ο οποίος αποτυπώνει, αποκρύβει και στο τέλος καταστρέφει το έργο του.

Δηλαδή να παραμείνει για πάντα ανεπίσκεπτη, η γραφή του.

Γιάννης Τόλιας