Ειρήνη Μαργαρίτη - ποιήματα στο μετρό

[Τρεις - τρεις ή δυο που γελάνε...]


Τρεις-τρεις ή δυο που γελάνε
Ο ένας με γυαλιά
Ακόμα
Στο κεφάλι
Βράδυ

Συνεχόμενος θόρυβος
Γέλια και φωνές πίσω από κασκόλ

Όχι μην γελάς
Δεν είναι αστείο όταν βραδιάζει
Τότε άνθρωποι πάνε στα σπίτια μόνοι
Με σακούλες
Με την μέρα φορτωμένη στα χέρια

Όχι μην γελάς
Δεν είναι όλοι τρεις
Κάποιοι είναι κουρασμένα μάτια που βιάζονται να κοιμηθούν
Να μην πονούν
Την μέρα που τελειώνει.

Μην γελάς
Δεν είναι όλοι Τρεις, ούτε μιλάνε μέσα από κασκόλ
Κάποιο είναι απλά… Μόνοι


[Κορίτσι...]

Κορίτσι
Παίζει κουτσό / Κρατάει τετράδιο / Κίτρινη μπλούζα
Γράμματα
Τετράδιο ανοιχτό /Μικρή /Με την μαμά της
Μάλλον 13

Σε λίγο γυναίκα
Κι οι λέξεις
Πέτρα σε αόρατο τετράγωνο θα παίζει

Ένας άντρας / Άσπρο κεφάλι / Σκόνη
Θα την φτιάξει
Αλλιώς δεν περπατά καινούριο δρόμο

Σκέφτομαι ρολόγια
Μαζεύουν χρόνο και χαλάνε
Δίπλα Μπαλόνια
Μπουμ
Πάρτυ Γενεθλιών

Χρόνια πολλά μικρό κορίτσι
Αν δεν μεγαλώσεις
Πέθανες


[Άνδρας...]

Άνδρας
Μπλε μπλούζα
Γκρι παντελόνι
Μαύρη θήκη περασμένη στην ζώνη
Μπεζ – καφέ άσχημα παπούτσια
Χέρι
Πλαστική σακούλα
Μιλάει
Κοιτάει τον χάρτη
Στο τηλέφωνο μιλάει
Το έκλεισε μόλις…
Και ξανά στο αυτί
Τα χείλη που κινούνται
Κρατάει κάτι
Δεν βλέπω
Βήματα τρία
Στάση
Κόκκινο σημάδι στο χάρτη
Μάτια
Δεξιά – αριστερά
Αλλάζει χέρι η σακούλα
Το τρένο ήρθε
Μπαίνω και κάθομαι
Το τρένο φεύγει
Κι αυτός μιλάει
Κάπου
Δεν θα μάθω πού
Ένας άνθρωπος
Μια φορά
Κάπου
Μεταξουργείο
Έφυγε το τρένο
Εγώ γράφω
Σταθμός Λαρίσης
θυμήθηκα πως είναι κάποια τρένα που έρχονται και φεύγουν
Αλλιώτικα
Αυτά δεν με πάνε σπίτι μου
Είναι αυτά για να μας ταξιδεύουν
Μάλλον σιελ
Την έλεγες την μπλούζα

[Συγκεντρωμένος...]


Συγκεντρωμένος.
Μοιάζει με έρωτα.
Χέρι στο στόμα
Σκέφτεται
Μετά στην μύτη
Τρία λεπτά για μένα, αυτός από την άλλη πλευρά

Δυο τρένα που συναντιούνται
Δυο άνθρωποι που μάλλον ποτέ

Ταχύτητα και σκοτάδι
Είμαι όρθια
Πάντα όρθια
Λες και περιμένω κάτι να συμβεί
Όρθια
Να κρατάω σημειώσεις
Μοναξιά
Γράφω με το χέρι μου
Μια μοναξιά με χέρι αριστερό

Πιστεύω αυτός που σκέφτηκε τους διαφορετικούς προορισμούς δεν είχε ιδέα από αγάπη.

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Τρίτο πρόσωπο περιγραφής, σαν ουδέτερο, ύφος και γραφή κοφτή, τα συναισθήματα αιωρούνται, υπάρχει μια αστάθεια, χωρίς να φαίνεται το τέλος κι η σύνθεση επιμελημμένα ελαφρώς ασυνάρτητη κι έτσι παραμένω ανάμεσα σε μια συμπάθεια που κατανοείται και σε μία ερώτηση που δεν περιμένει απάντηση.

Δημοφιλείς αναρτήσεις