Μαρίνα Αποστόλου - 2 ποιήματα
Αλληλοταπεινώσεις
Αλληλοταπεινώσεις, προσβολές και φθόνος
Χαρά μας πώς θα αλληλοεξευτελιστούμε
Ο στόχος επετεύχθη
Διαλυθήκαμε
Μείναμε μονάδες μόνες και ανίσχυρες
Ελέγξιμες
Ο ένας πια μισεί τον άλλο
Αυτοκαταστρεφόμαστε
Γυρνάμε σαν αγρίμια οριζόμενα απ’ το θυμό
Ο στόχος επετεύχθη
Έχουμε πια την επιθυμητή μορφή
Την ιδανική σύνθεση
Πλάσματα καθοδηγούμενα
Η κακία εξακοντίζει τα βέλη της ανελέητα
Πύρινα βέλη
Φαρμάκι από όλους για όλους
Στα φτωχά σπίτια
Στις ταπεινές δουλειές
Ο ένας μειώνει τον άλλο
Καμιά ισορροπία
Έχουμε αφεθεί
Δείτε μας!
Σε δύο χρόνους
Να μαστε πάλι εδώ
δεκαοχτώ χρόνια μετά
Δε θα πω "σαν να μην πέρασε μια μέρα"
Όχι! Πέρασαν τόσες πολλές…
Φαίνεται στα πρόσωπά μας
Στα κορμιά μας βαθιές χαραγματιές κι ουλές
μαρτυράνε τις φθορές μας
αλλοιώσεις στις σάρκες μας
Δεν είμαστε ίδιες
Το μόνο ίδιο πράγμα είναι η γειτονιά
Τα δύο κτίρια αντικριστά
Το ένα σχολειό, τ’ άλλο νοσοκομείο
Στέκουν πάντα αγέρωχα χωρίς σημάδια αλλαγής
Θυμάμαι σε δύο χρόνους που αντιπαραβάλλονται
Στο μάθημα της ιστορίας
Μία Δευτέρα του ‘93
Και τώρα εδώ με την αρρώστια
Μεγάλη γυναίκα πια
Και πάλι είσαι δίπλα μου
Συμπαραστάτρια
Δεν είμαστε πια ίδιες
Τα σώματά μας έγειραν
Τα κτίρια στέκουν απαράλλαχτα
Με τον ίδιο χαρακτήρα, το ίδιο περιεχόμενο
Δεν είμαστε πια όπως τότε
Το κρέας μας έχει μεταβληθεί
Μα οι ψυχές μας πιο δυνατές
κι οι καρδιές μας πιο ζεστές
Σε δύο χρόνους
Τότε στα δώδεκα
και τώρα στα τριάντα…
Η Μαρίνα Αποστόλου γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα. Είναι εκπαιδευτικός. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές ''Θα περπατήσουμε μαζί'' και ''Νοτιάς'' το 2010 και 2011 αντίστοιχα από τις εκδόσεις Οσελότος. Κείμενά, πεζά και ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό Δέκατα και στο διαδίκτυο: www.peri-grafis.com,www.lexima.gr, www.vakxikon.gr, www.trenopoiisis.blogspot.com
Αλληλοταπεινώσεις, προσβολές και φθόνος
Χαρά μας πώς θα αλληλοεξευτελιστούμε
Ο στόχος επετεύχθη
Διαλυθήκαμε
Μείναμε μονάδες μόνες και ανίσχυρες
Ελέγξιμες
Ο ένας πια μισεί τον άλλο
Αυτοκαταστρεφόμαστε
Γυρνάμε σαν αγρίμια οριζόμενα απ’ το θυμό
Ο στόχος επετεύχθη
Έχουμε πια την επιθυμητή μορφή
Την ιδανική σύνθεση
Πλάσματα καθοδηγούμενα
Η κακία εξακοντίζει τα βέλη της ανελέητα
Πύρινα βέλη
Φαρμάκι από όλους για όλους
Στα φτωχά σπίτια
Στις ταπεινές δουλειές
Ο ένας μειώνει τον άλλο
Καμιά ισορροπία
Έχουμε αφεθεί
Δείτε μας!
Σε δύο χρόνους
Να μαστε πάλι εδώ
δεκαοχτώ χρόνια μετά
Δε θα πω "σαν να μην πέρασε μια μέρα"
Όχι! Πέρασαν τόσες πολλές…
Φαίνεται στα πρόσωπά μας
Στα κορμιά μας βαθιές χαραγματιές κι ουλές
μαρτυράνε τις φθορές μας
αλλοιώσεις στις σάρκες μας
Δεν είμαστε ίδιες
Το μόνο ίδιο πράγμα είναι η γειτονιά
Τα δύο κτίρια αντικριστά
Το ένα σχολειό, τ’ άλλο νοσοκομείο
Στέκουν πάντα αγέρωχα χωρίς σημάδια αλλαγής
Θυμάμαι σε δύο χρόνους που αντιπαραβάλλονται
Στο μάθημα της ιστορίας
Μία Δευτέρα του ‘93
Και τώρα εδώ με την αρρώστια
Μεγάλη γυναίκα πια
Και πάλι είσαι δίπλα μου
Συμπαραστάτρια
Δεν είμαστε πια ίδιες
Τα σώματά μας έγειραν
Τα κτίρια στέκουν απαράλλαχτα
Με τον ίδιο χαρακτήρα, το ίδιο περιεχόμενο
Δεν είμαστε πια όπως τότε
Το κρέας μας έχει μεταβληθεί
Μα οι ψυχές μας πιο δυνατές
κι οι καρδιές μας πιο ζεστές
Σε δύο χρόνους
Τότε στα δώδεκα
και τώρα στα τριάντα…
Η Μαρίνα Αποστόλου γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα. Είναι εκπαιδευτικός. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές ''Θα περπατήσουμε μαζί'' και ''Νοτιάς'' το 2010 και 2011 αντίστοιχα από τις εκδόσεις Οσελότος. Κείμενά, πεζά και ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό Δέκατα και στο διαδίκτυο: www.peri-grafis.com,www.lexima.gr, www.vakxikon.gr, www.trenopoiisis.blogspot.com
Σχόλια