Ηλίας Δεληκυριακίδης - 3 ποιήματα

Η καταδίκη του Βιγιον 

Όταν καταδίκασαν τον ποιητή Βιγιον
να πάει στην αγχόνη εξ αιτίας
ενός καβγά που κόστισε σε κάποιον
την ίδια τη ζωή άσκησε έφεση
μήπως και κάνουν την ποινή επιεικέστερη
Η σκέψη του θανάτου τον κυρίεψε
δεν είχε να ελπίσει κάτι εκτός
από των δικαστών την ευσπλαχνία.
και στο κελί μέσα προσεύχονταν
μιαν άλλη απόφαση καλύτερη να βγει.
Όμως του είπε ο δεσμοφύλακας
πως μάταια προσπαθεί, ότι το τέλος
ήτανε πλέον βέβαιο προδιαγεγραμμένο .
Τα λόγια αυτά θα σκότωναν το δύστυχο
τη χάρη λίγο αργότερα αν δεν πληροφορούνταν
Το δεσμοφύλακα ποτέ σου μην ακούς
Την πίστη που σου έμεινε αγάπα τη
Κι ας φαίνονται οι αγώνες ατελέσφοροι
Κι ας φαίνεται το ικρίωμα μπροστά σου
Μια άλλη απόφαση καλύτερη θα βγει

i

Τα μάτια που σε είδαν σε κοιμήθηκαν
Κι ανοίγοντας αργά μετά τον ύπνο
Στην κάμαρα γυρεψανε να μπεις
Μες απ τις γρίλιες

ii

Σιωπάς μπροστά στον τοίχο
Αλλιώτικα προσμένοντας να δεις
Τους παλιούς σου καιρούς να περάνε

Μα δε σαλεύει τίποτα
Μονάχα μιας καμπάνας το σχοινί
Και τρίζει αργά
Στις γαλανές κορφες
Ο ιστός με το πανί του κόσμου

Κι όλα χλομιάζουν μες στο φως
Ενός λυμένου κόμπου