Δημήτρης Ξυδερός - 2 ποιήματα από την συλλογή διαΣταύρωση Χωρίς ΦαΝαΡιΑ

διαΣταύρωση ΧωΡίς φανάρια

αυτόπτες Υπάλληλοι,

διέταξαν Περίοικο,

«ΣΧΕΔΟΝ ΦΙΛΗΣΥΧΟ»,

μάλλον καλής Οικογενείας,

να αποχαυνωθεί Χαρμόσυνα

- για μια Σίτιση

πιο Βελτιωμένη.

- για μια Είδηση

κάπως, πιο Βελτιωμένη.

Εν συνεχεία,

τον στήσανε στην Διασταύρωση

και του ζήτησαν να Πορευτεί...

να Αποκαθηλωθεί,

Χωρίς Φανάρια

Αλήθεια,

Αλήθεια σας λέω...

[Μεταξύ Μας,]

αν και απεργούν

 οι Άγγελοι,

έχω

φυλάξει

τα καρφιά...

εμφύλιος Ίκαρος

ΑΦΗΣΕ ΜΕ ΝΑ ΠΕΣΩ.

έσκισα τα μάτια μου, σαν φύλλα Τετραδίου

ΑΦΗΣΕ ΜΕ ΝΑ ΠΕΣΩ.

Άφησε με!

Θέλω να Εκραγώ,

να Εκραγώ!

σαν άτεχνη Οβίδα!

επάνω,

επάνω σε Βαλσαμωμένους Πολιτήριους,

που προσποιούνται ότι νύσταξαν,

με τις Κλούβιες τους σοδειές σε Ξένα περιβόλια

ΑΦΗΣΕ ΜΕ ΝΑ ΠΕΣΩ.

Να σκορπιστώ, να γίνω χιλιάδες Κομμάτια

χιλιάδες Παλάτια

Χιλιάδες!

απρόσεκτα καταχωνιασμένα, σε κάθε Αστικό συρτάρι

όπως μια Ακριβή συλλογή γραμματοσήμων

μοιρασμένος σε εφηβικά Σφυριά, όπως μου Αρμόζει!

άφησε με να πέσω σου λέω!

δεν Αντέχω!

πώς να αντέξω αυτές τις ξεμαλλιασμένες Αρτηρίες διχόνοιας,

πώς να αντέξω αυτά τα αγνά Εμφύλια Γένια!

ΑΦΗΣΕ ΜΕ ΝΑ ΠΕΣΩ.

να περάσω με τα χεριά, από αίματα και λασπόνερα,

στο καρβουνιασμένο δέρμα της Πόλης!

ΑΦΗΣΕ ΜΕ ΝΑ ΠΕΣΩ.

ο Ήλιος κλειδώθηκε στον Υπόνομο,

έκλεισε τις στρόφιγγες. Ξερνάει στα σκουπίδια.

ΑΦΗΣΕ ΜΕ ΝΑ ΠΕΣΩ.

κοίταξε με, σαν φύλλα Τετραδίου σκίζω τα φτερά μου

ΑΦΗΣΕ ΜΕ ΝΑ ΠΕΣΩ.

ΑΦΗΣΕ ΜΕ... ΑΦΗΣΕ ΜΕ...