Ντέρεκ Γουόλκοτ - Αύριο Αύριο

Θυμάμαι τις πόλεις που ποτε δεν είδα
στ' αλήθεια .Τη Βενετία με τις ασημένιες φλέβες , το Λένινγκραντ 
με τους στριφτούς σαν καραμέλες πυργίσκους , το Παρίσι .
Σε λίγο οι ιμπρεσιονιστές θα φτιάξουν ήλιο απ΄ τη σκιά 
Αχ! και τα στενά να ξετυλίγονται σαν κόμπρες 
                                                                          στο Χαϊντεραμπάντ .

Το να 'χεις αγαπήσει έναν ορίζοντα είναι απομόνωση 
δένει τα μάτια του οράματος , την εμπειρία στενεύει .
Το πνεύμα πρόθυμο , αλλά ο νους βρόμικος 
Η σάρκα πάει χαμένη κάτω από σεντόνια όλο ψίχουλα 
διευρύνοντας το Weltanschauung με περιοδικά .

Πίσω απ' την πόρτα ένας ολόκληρος κόσμος περιμένει ,
                                                                                αλλά τι πόνος 
να στέκεσαι με τις βαλίτσες σ΄ ένα κρύο σκαλοπάτι όπως η αυγή 
ροδίζει τα τούβλα και πριν αρχίσεις να μετανιώνεις 
το ταξί σου πλησιάζει και ακούγεται το κλάξον 
κοντοζυγώνει στο πεζοδρόμιο σαν νεκροφόρα και μπαίνεις . 


Μετάφραση : Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ