ΑΝΡΙ ΜΙΣΩ - Ποιήματα
ΑΝΕΜΟΣ
Ο άνεμος πασχίζει να απομακρύνει τα κύματα
απ
τη θάλασσα . Όμως τα κύματα , ως είναι
φυσικό , θέλουν τη θάλασσα ,
κι ο άνεμος θέλει
να φυσά... όχι δεν θέλει να φυσά , ακόμη κι όταν
γίνεται μπουρίνι η θύελλα , καθόλου δεν
το θέλει .
Τραβάει στα τυφλά , σαν να
τανε τρελός , μανιακός ,
προς έναν τόσο τέλειας γαλήνης και απανεμιάς ,
όπου θα ηρεμήσει , επιτέλους ,
θα ηρεμήσει .
Ω, πόσο του είναι αδιάφορα τα κύματα ! Είτε
στη θάλασσα είναι είτε σε καμπαναριό
είτε σε ρόδα οδοντωτή είτε στη λάμα μαχαιριού
λίγο τον μέλει
. Τραβά προς έναν τόπο ησυχίας
και ειρήνης , όπου θα πάψει επιτέλους να
'ναι
άνεμος .
Όμως αυτός ο εφιάλτης του κρατάει χρόνια τώρα .
ΖΩΗ ΜΟΥ
Φευγεις χωρίς εμένανε ζωή μου .
Κυλάς.
Κι εγώ δεν έχω κάνει ακόμη ένα βήμα .
Μεταφέρεις αλλού τη μάχη .
Μ' εγκαταλείπεις έτσι .
Δε σ' ακολούθησα ποτέ .
Οι προσφορές σου είναι σκοτεινές .
Το ελάχιστο που θέλω , ποτέ δε μου το φέρνεις .
Φταίει αυτή η έλλειψη που πάντα επιθυμώ .
Τόσο πολλά , σχεδόν τα πάντα...
Φταίει αυτό το ελάχιστο που λείπει και που ποτέ δε φέρνεις .
Η ΛΙΜΝΗ
Όσο κι αν πλησιάσουν τη λίμνη , οι άνθρωποι
δε γίνονται γι αυτό βατράχια η λαβράκια .
Χτίζουν τις βίλες τους τριγύρω της , μπαίνουν
συνέχεια στο νερό γίνονται γυμνιστές ... Αδιάφορο .
Προδοτικό και άπνευστο για τους ανθρώπους το
νερο , πιστό και θρεπτικό για τα ψάρια , συνεχίζει
να αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ως ανθρώπους
και τα ψάρια ως ψάρια .Και μέχρι τώρα , κανείς
φυσιολάτρης δεν μπορεί να καυχηθεί ότι
αντιμετωπίστηκε αλλιώς .
αντιμετωπίστηκε αλλιώς .
Μετάφραση Αργύρης Χιόνης
Σχόλια