Τ.Σ. ΕΛΙΟΤ - La Figlia Che Piange ( Μετ: Αριστοτέλης Νικολαΐδης )

                                

            http://maudtaber-thomas.com/category/other-literary-artwork/

      O quam te memorem virgo ...

Στάσου στο υψηλότατο πλατό της σκάλας - 
Γείρε στου κήπου την υδρία -
Ύφαινε , ύφαινε το ηλιόφως στα μαλλιά σου-
Σφίξε τα άνθη σου με μια περίλυπη έκπληξη - 
Ρίξε τα στο έδαφος και γύρνα 
Με μια διαφεύγουσα πικρία στο βλέμμα :
Μα ύφαινε , ύφαινε το ηλιόφως στα μαλλιά σου .

Έτσι θα τον έβαζα να φεύγει ,
Έτσι θα την έβαζα να στέκει και να θλίβεται 
Έτσι θα είχε φύγει 
Όπως η ψυχή ξεχνά το σώμα σχισμένο και  μελανιασμένο , 
Όπως ο νους ξεχνά το σώμα που χρησιμοποίησε .
Θα έπρεπε να βρω
Κάποιο τρόπο ασύγκριτα επιτήδειο κι ελαφρό 
Κάποιο τρόπο που οι δυο μας θα καταλαβαίναμε 
Απλό και άπιστο σαν το μειδίαμα και σφίξιμο χεριού .

Πήγε μακριά μα στου φθινοπώρου την εποχή 
Συμπίεζε τη φαντασία μου πολλές ημέρες ,
Πολλές ημέρες και πολλές ώρες :
Η κόμη της πάνω απ' τα χέρια της , τα χέρια της όλο άνθη .
Κι απορούσα πώς θα βρίσκονταν μαζί !
Θα πρέπει να έχασα μια στάση , μια χειρονομία ,
Καμιά φορά οι διαλογισμοί αυτοί ακόμη εκπλήτουν 
Τ΄ανήσυχα μεσάνυχτα και του μεσημεριού την ησυχία .