Στράτος Κοσσιώρης - Δύο ποιήματα
Ύστατος καπνός
Στο δρόμο με τα παλιά εργοστάσια
που περπατήσαμε εκείνο το βράδυ
η απροσδόκητη ευτυχία μαζί σου
ύστατος καπνός
μιας από καιρό
ετοιμόρροπης τσιμινιέρας .
Δούλευες εκείνη τη μέρα
κι ήσουν κουρασμένη
θ' άπλωνα την ψύχη μου
να κοιμηθείς
κι όπως θα κοιμόσουν
θ' αντιφέγγιζε στο πρόσωπό σου
ο μόχθος της αγάπης .
[ Πως με πληγώνουν...]
Πως με πληγώνουν τα παιδιά
τ' αθώα τους μάτια
τ' αεικίνητο παιχνίδι τους
στις αυλές
της άνοιξης τα άνθη στα μπαλκόνια
τα κρυστάλλινα νερά
η θάλασσα στο λιμάνι
αλήθεια , πόσο όμορφη είναι
κάποιες μέρες θλιβερές .
Μα πιο πολυ απ' όλα
με πληγώνει
ο ερωτευμένος αυτός νέος
που τριγυρίζει μόνος του
στους δρόμους
με λαβωμένο το όνειρο
στους ώμους .
Σχόλια