Στράτος Κοσσιώρης - Δύο ποιήματα


Ύστατος καπνός 

Στο δρόμο με τα παλιά εργοστάσια 
που περπατήσαμε εκείνο το βράδυ 
η απροσδόκητη ευτυχία μαζί σου 
ύστατος καπνός 
μιας από καιρό 
ετοιμόρροπης τσιμινιέρας . 

Δούλευες εκείνη τη μέρα 
κι ήσουν κουρασμένη 
θ' άπλωνα την ψύχη μου 
να κοιμηθείς 

κι όπως θα κοιμόσουν 
θ' αντιφέγγιζε στο πρόσωπό σου 
ο μόχθος της αγάπης .

[ Πως με πληγώνουν...]

Πως με πληγώνουν τα παιδιά 
τ' αθώα τους μάτια
τ' αεικίνητο παιχνίδι τους 
στις αυλές 
της άνοιξης τα άνθη στα μπαλκόνια 
τα κρυστάλλινα νερά 
η θάλασσα στο λιμάνι 
αλήθεια , πόσο όμορφη είναι 
κάποιες μέρες θλιβερές . 
Μα πιο πολυ απ' όλα 
με πληγώνει 
ο ερωτευμένος αυτός νέος 
που τριγυρίζει μόνος του 
στους δρόμους 
με λαβωμένο το όνειρο 
στους ώμους .


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις