ΗΕΙΝΕ - Η ΠΡΙΓΚΙΠΕΣΣΑ ΙΛΣΑ


Είμαι η πριγκιπέσσα Ίλσα και στο βράχο του Ιλσενστάιν
κατοικώ, έλα μες στον πύργο μου μαζί μου και θα ζήσουμε εκεί
ευτυχισμένοι.
Το κεφάλι θα σου γιάνω με τα διάφανά μου κύματα, όλες
σου τις πίκρες θα ξεχάσεις, δύστυχο παιδί άρρωστο απ’ τις
έγνοιες.
Μες στα ολόλευκά μου χέρια σαν το χιόνι και στο
ολόλευκό μου στήθος σαν το χιόνι θα ξεκουραστείς και θα
ονειρευτείς των παλιών παραμυθιών την ευτυχία.
Θε να σ’ αγκαλιάσω και θε να σε σφίξω όπως έσφιγγα κι
αγκάλιαζα παλιά τον αγαπημένο αυτοκράτορα Ερρίκο που είναι
πεθαμένος πια.
Πέθαναν οι πεθαμένοι, μόνο ζουν οι ζωντανοί, και είμαι
ωραία και στην άνθισή μου απάνω· η καρδιά μου τρέμει και γελά.
Η καρδιά μου τρέμει και γελά. Έλα πια σε μένα, στο
παλάτι μου το κρυσταλλένιο. Οι κυρίες και οι ιππότες μού
χορεύουν κι όλοι οι ιπποκόμοι μου γλεντούν.
Τα μακριά ολομέταξα φορέματα θροΐζουν, τα χρυσά
σπιρούνια αντηχούν, τα ταμπούρλα οι νάνοι μού χτυπούνε,
παίζουνε βιολί και τα κόρνα ακούγονται μακριά.
Μα εσένα η αγκαλιά μου θα σε κλείσει, όπως έκλεινε τον
αυτοκράτορα Ερρίκο, και με τα λευκά μου χέρια τ’ αυτιά σου θε να
κλείσω όταν έξω θα σημάνει η σάλπιγγα του χωρισμού.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις