Τσέσλαβ Μίλος - Αφιέρωση

Εσύ που δεν μπόρεσα να σώσω
άκουσέ με,
προσπάθησε να καταλάβεις αυτά τα απλά λόγια
γιατί θα ντρεπόμουν να πω άλλα.
Σ’ τ’ ορκίζομαι δεν είμαι επιδέξιος με τις λέξεις,
σου μιλώ με τη σιωπή όπως ένα σύννεφο ή ένα δέντρο.
Αυτό που με δυνάμωσε, για σένα ήταν μοιραίο.
Εδώ είναι η κοιλάδα των ρηχών ποταμών της Πολωνίας. 
Και μια πελώρια γέφυρα
που χάνεται στην ομίχλη. Εδώ είναι μια διαλυμένη πόλη
και ο αέρας οδηγεί τις κραυγές των γλάρων στον τάφο σου
την ώρα που σου μιλώ.
Τι είναι μια ποίηση που δεν σώζει
έθνη και λαούς;
μια συμπαιγνία με τα επίσημα ψέματα,
ένα τραγούδι μεθυσμένων που όπου να ’ναι θα τους κόψουν το λαιμό,
αναγνώσματα για δευτεροετείς φοιτήτριες.
Αναζήτησα την καλή ποίηση χωρίς να το γνωρίζω,
Ανακάλυψα, αργά, τη σωτήρια λειτουργία της,
Αυτό με σώζει, μόνον αυτό.