ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ Η "ΤΡΑΠΟΥΛΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ"
Σε μία εποχή που ο πολιτικός λόγος απογοητεύτει με την κοινοτοπία, την ατολμία και την έλλειψη ειλικρίνειας, σε μία εποχή όπου παρακολουθούμε μοιραίοι και άτολμοι όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και η καθημερινή προσπάθεια επιβίωσής μας αποτρέπει το δικαίωμα στο όνειρο, η ενασχόληση κάποιων με την ποίηση ίσως φαντάζει πολυτέλεια.
Ο Δημήτρης Παπαστεργίου με τη νέα ποιητική συλλογή του έρχεται να υποστηρίξει την ικανότητα της ποίησης να απογειώνει και να απελευθερώνει τα συναισθήματα, να γεμίζει τα έσω. “Η Τράπουλα του Καλοκαιριού”, η νέα ποιητική συλλογή του Δημήτρη Παπαστεργίου που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ars Poetica, παρουσιάστηκε την Τετάρτη στη Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας.
Η παρουσία του κόσμου που έσπευσε να παρακολουθήσει την παρουσίαση, επιβεβαίωσε την ανάγκη ύπαρξης της τέχνης. “Ίσως να μην είχε συμβεί τίποτε από όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας αν δεν είχε μετατραπεί η ζωή μας σε αγορά, αν δεν είχαμε αποδεχτεί την καταδίκη κάθε πολιτιστικής και ανθρώπινης αξίας, ενστερνιζόμενοι τις διατιμήσεις και τις αξίες της αγοράς, του βάρβαρου ατομικισμού και αμοραλισμού” τόνισε μεταξύ άλλων, μιλώντας για την ποίηση και την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Παπαστεργίου, η καθηγήτρια Γαλλικής Φιλολογίας Μαριάννα Λούκα.
Τα 52 ποιήματα της συλλογής, όσα και τα χαρτιά μιας τράπουλας, μιλάνε για το καλοκαίρι και μας παραπέμπουν σε έρωτες λησμονημένους, σε μια χαμένη πια αθωότητα, και όλα αυτά τα περιπλέκει και τα διαπλέκει με στοιχεία μυθικά, ιστορικά, με στοιχεία της καθημερινότητας. Ο έρωτας πρωταγωνιστεί και διατρέχει όλα σχεδόν τα ποιήματα, ενώ το κυρίαρχο στοιχείο είναι η θάλασσα, αγαπημένη του ποιητή και δομένη με μία ερωτική ματιά, θα πει η Μαριάννα Λούκα και θα προσθέσει πως ο ποιητής αξιοποιεί έντεχνα το ιστορικό-μυθολογικό-πολιτιστικό παρελθόν του τόπου, και αναδεικνύει την ωριμότητα της τέχνης του.
Η φιλολογική ματιά της Κατερίνας Γρηγοριάδου διείσδυσε στη συνέχεια στη νέα ποιητική συλλογή του Δημήτρη Παπαστεργίου και εκτίμησε: “Κεντρικό θέμα της «Τράπουλας του Καλοκαιριού» είναι ο έρωτας, με δευτερεύον κυρίαρχο στοιχείο το τοπίο-και κυρίως τη θάλασσα, ως σκηνικό. Ο ποιητής αποτυπώνει στη συλλογή αυτή προσωπικά του βιώματα, που συνδέονται με τις καλοκαιρινές του διακοπές, τους θυελλώδεις έρωτες, τη συναισθηματική πλήρωση, και την εφορία που τον συνοδεύουν. Στη συνέχεια όμως υπάρχει η απώλεια, η αναπόληση της ερωτικής διάθεσης, του ποιητικού υποκειμένου, και το βίωμα του πόνου και της μοναξιάς που διαπερνά το μεγαλύτερο μέρος του έργου. Γενικά, η ποίηση του Δημήτρη Παπαστεργίου είναι ένας ύμνος στις ντάμες της τράπουλας του καλοκαιριού, ένας ύμνος γενικότερα στη γυναίκα ως ερωτικού συμβόλου. Θα μπορούσε να αποφανθεί κάποιος ότι το ποιητικό σύμπαν του Βεροιώτη ποιητή είναι περίκλειστο και ιδιωτικό, μονοθεματικό, και αυτοαναφορικό”.
Ολοκληρώνοντας την ενδελεχή παρουσίαση της ποιητικής συλλογής, η Κατερίνα Γρηγοριάδου τόνισε πως μπορεί η ποίηση του Δημήτρη Παπαστεργίου να μην έχει τις ανησυχίες της στρατευμένης τέχνης για τα κοινωνικά δρώμενα της εποχής μας, σίγουρα όμως εμπεριέχει στοιχεία υψηλής τέχνης κι έχει τα δικά της χαρίσματα που τη δικαιώνουν απόλυτα. Είναι μια ποίηση αυθεντική, και ταυτόχρονα πολυφωνική. Μια ποίηση που συγκινεί πάνω απ' όλα, γιατί είναι αληθινή, γυμνά αποκαλυπτική.
Ποιήματα του ποιητή διάβασε ο ηθοποιός Αντώνης Μομπαϊτζής, ενώ ιδιαίτερα όμορφη ήταν η συμβολή των δύο μουσικών του Ωδείου Φίλιππος, της Νατέλας Ιντζουαϊτζε πιάνο και της Μαρίνας Γκοργκάτζε βιολί, που πλαισίωσαν μουσικά την εκδήλωση. Ο Δημήτρης Παπαστεργίου ευχαρίστησε στη συνέχεια όλους όσους βοήθησαν στην πραγματοποίηση της παρουσίασης και διάβασε ένα μικρό δείγμα του επόμενου ποιητικού πονήματός του.
Μ.Δ
Σχόλια