ΖΥΛ ΛΑΦΟΓΚ - Μοιρολόι φεγγαριού στην επαρχία

Ω, τ' όμορφο χρυσό φεγγάρι,
χοντρό σαν θησαυρού πιθάρι!

Σάλπιγγα ηχεί στα μακρινά,
να κι ο υποδήμαρχος περνά.

Αντίκρυ παίζουν μια σονάτα,
το δρόμο αργοπερνά μια γάτα!

Πάει η επαρχία να κοιμηθεί,
κλείνει μ' ένα ακόρντο που αντηχεί

το πιάνο στο παράθυρό του.
Τι ώρα να' ναι; Ρώτα-ρώτου.

Πράο φεγγάρι, τι εξορία!
Σύμφωνοι στη μοιρολατρία;

Φεγγάρι, ντιλετάντη μοιάζεις,
σ' όλα τα πλάτη ίδιο φαντάζεις.

Χθες του Μισούρη τα νερά,
του Παρισιού είδες τα οχυρά,

τα μπλε φιόρντ της Νορβηγίας,
τους πόλους, θάλασσες μαγείας·

τώρα εσύ, τυχερό, θα ιδείς,
μετά το γάμο της, στη γης

να τρέχει η αμαξοστοιχία!
Εφύγανε για τη Σκοτία.

Τι φιάσκο θα 'ταν, αν πιστή
τους στίχους μου είχε εμπιστευτεί!

Φεγγάρι, αλήτικο φεγγάρι,
να γίνουμε άλυτο ζευγάρι;

Νύχτες χρυσές κι εγώ με μια
χλωμή επαρχία στην καρδιά!

Σαν μια γριά το φεγγαράκι
τ' αυτιά του εγέμισε μπαμπάκι.

Μετάφραση Aλέξανδρος Mπάρας