Αντόνιο Πόρτσια - Φωνές

Δε βρίσκομαι εδώ, όμως εδώ είμαι ταγμένος, και μ' αρέσει εδώ.

Μια ψυχή άγια δε βγαίνει από τον παράδεισο. 

Από την κόλαση βγαίνει.

Αφού δε σκέφτεσαι ν' αλλάξεις δρόμο, γιατί ν' αλλάξεις οδηγό;

Σ' αγαπώ όπως είσαι, αλλά μη μου λες πώς είσαι.

Του ενός η εξομολόγηση όλους τους ταπεινώνει.

Έπεσα σαν φτερό για να μη σε πονέσω.

Η φωνή μου μου λέει: "Έτσι είναι όλα". 

Κι ο αντίλαλος της φωνής μου μου λέει: 

"Έτσι είσαι".

Όποιος φτιάχνει έναν παράδεισο από το ψωμί του,

από την πείνα του φτιάχνει μια κόλαση.

"Oι τριανταφυλλιές σου, έχουν αμέτρητα τριαντάφυλλα
μα δεν έχουν ένα τριαντάφυλλο παραπανίσιο.
Κι επειδή δεν έχουν ένα τριαντάφυλλο παραπανίσιο,
δε θα κόψω ένα τριαντάφυλλο
από τις τριανταφυλλιές σου".

Όποιος δε γεμίζει τον κόσμο του με φαντάσματα , μένει μονάχος .

Ανεβαίνουμε , ανεβαίνουμε , 

κι όταν φτάνουμε στην κορυφή , 

ατενίζουμε την άβυσσο .

Καμμιά φορά , τη νύχτα , ανάβω ένα φως για να μη βλέπω .

Υπάρχουν όνειρα που έχουν ανάγκη από ξεκούραση .

Σε μια ψυχή γεμάτη χωράνε τα πάντα ,

σε μια ψυχή άδεια δε χωράει τίποτα . 

Όποιος θέλει ας το καταλάβει !

Ό,τι ξαναγυρίζει , δε γυρίζει πίσω ολόκληρο , 

ακόμα κι όταν ξαναγυρίζει ολόκληρο .

Ένα πράγμα , πριν ολοκληρωθεί , είναι θόρυβος . 

Όταν ολοκληρωθεί είναι σιωπή .

Μετάφραση : Ε.Χ. Γονατάς