Διονύσης Καρατζάς - Τρία ποιήματα

Θάλασσα

Θάλασσα.
Και τα παιδιά την πνίγουν μέσα στα χέρια τους.
Τόσο μικρό γεννιέται το νερό στα χέρια των παιδιών.
Μικρό το νερό μικρός ο κόσμος
και πόσο μεγαλώνουν τα παιδιά
μετρώντας σταγόνα σταγόνα το νερό κάτω από τον ήλιο
που ξεραίνει ν΄αναστηθεί φως κι ουρανός .

Διφωνία

Τελευταία ακούω πολλή σιωπή 
Κλείνομαι στο σκοτάδι μου 
κι αφήνομαι στα κρουστά της βροχής 
καπνίζοντας βαριές επιθυμίες 
Ποιοι ακούνε τη φωνή σου ; 


Στάσου εδώ    

Στάσου εκεί σαν το βουνό
να δω πιο καλά τον αποκεί κόσμο σου
ή
στάσου εκεί σαν τη θάλασσα
νά `μαι πιο κοντά στον ήλιο σου
που κρύβεται τ΄ απογεύματα
ή
νά `ρθω εγώ σαν το περιστέρι
μακριά απ΄ την πλάτη σου
μεσ΄ απ΄ τα ρούχα σου
στα γλυκά σου μισοφέγγαρα.