Χρύσα Γκούμα - 3 Ποιήματα

ΦΟΝΟΣ

Ο πόνος τους έγινε μουσική
και ο τρόμος τους συνθέτης
κάθε δάκρυ και μια νότα
σ' αυτό το παράξενο τανγκό...

Ε ΚΑΙ;

Όταν είσαι μικρή, σ' αρέσει να είσαι γυμνή.
Για σένα το στήθος σου και το αιδοίο σου, είναι ο,τι και το χέρι ή το αυτί σου.
Δε ντρέπεσαι για τίποτα.
Μεγαλώνοντας, μαθαίνεις ότι δεν κάνει να είσαι γυμνή...
Μπερδεύεσαι.
Αναρωτιέσαι.
Σκανδαλίζεσαι...
Γεμάτη ενοχές, αρχίζεις να εξερευνάς το σώμα σου.
Εξερευνώντας, ανακαλύπτεις ότι σου αρέσει να το εξερευνείς...
Ντρέπεσαι...
Σου έχουν πει ότι δεν κάνει...
Κι όμως είναι ωραίο.
Και ντύνεσαι.
Ντύνεσαι, ντύνεσαι, ντύνεσαι για να κρυφτείς.
Αλλά παρ' ολ' αυτά...
στο μυαλό σου...
εσύ έχεις πάντα το γδύσιμο....

ΑΝΤΙΟ

Άδειο το σπίτι.
Οι τοίχοι βρώμικοι και ξένοι.
Το πάτωμα εχθρικό,
βρίζει σε κάθε σου βήμα.
Χθεσινή η ζωή στους καθρέφτες
και το φως νεκρό.
Σου είπα πως θα ρθω να σε πάρω,
μα σε άφησα στο χθες...