ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΔΟΛΓΥΡΑ - ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ

Ω , φροντιστήρια συνοικιακά πίσω από 
μάντρες και εργοτάξια 
τα δειλινά καθώς γυρίζουν τα ποδήλατα 
στο βροχερό απόηχο αιφνίδιας μπόρας  

Τα χρόνια φεύγουν , χαιρετούν ευγενικά οι ανέντιμοι 
τα εργοστάσια αρχίζουν ολονύχτια βάρδια 
τα τρένα ασθμαίνουν σαν παιδιά που γέρασαν 
Φώτα και ψίθυροι στην ανοιξιάτικη άπνοια 

Και υπομένω μες στο σύθαμπο 
μιαν απραξία που εξοντώνει 
την καθημερινή ροή , την εργαζόμενη μητέρα 
την φιλοστοργία των περίοικων ,
την αγωνία των μεταναστών ,
την υπνηλία των φιλότεχνων
νεκρά οπλοστάσια ανωνύμων ποιητών . 

Σε μια αίθουσα μικρού σχολείου 
καθώς ξεχάστηκα