ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ - Τρία ποιήματα

ΔΕΙΓΜΑ ΓΡΑΦΗΣ

Αυλή και γύρω – γύρω στης σιωπής σου
το τύπωμα.
Εκεί παίζω μελαγχολικά σαν την πίστη
σε κάτι ορθόδοξο
μάταιο
ή προσωρινό.
Αυλή της στεγνής σου προσφοράς
η πρόταση.
Εκεί μαζεύω τ’ αποφάγια της δίαιτας
σαν άσημος φιλάνθρωπος
μιας μικρο-μέγαλης
πολιτείας.
                                                        Τέλος.
                                 (Οι λέξεις δικές μου)


ΙΔΕΕΣ ΑΚΟΥΣΤΙΚΕΣ

Τυφλός στη σκέψη πως τίποτα.
Δοκιμάζω ιδέες
ακουστικές.
Διαλέγω κινητά σιντριβάνια που ούτε.
Μια μέρα μικρή όχι από χειμώνα.
Πως να νοτίσεις τα γύρω
με δάκρυ ακέφαλο;
Μια μέρα μικρή από χειμώνα.
Αφυπνίζω τομές
που δεν έγιναν.
Σε πολυθρόνα αναπηρική
από εγκεφαλικό επεισόδιο που δεν.

ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙΡΟΥ

Νοσταλγώ βλέποντας τις εικόνες
να εναλλάσσονται
ταξιδεύοντας προς το Βόλο με το ΚΤΕΛ του νομού
και ξαφνικά έρχεται στο νου μου
η πάλη δύο γερόντων
χωρίς μαγκούρες
όμως με δυνατούς μυς και σφιγμένους μηρούς
με στεντόρειες κραυγές πολέμου
και γνώση των πολεμικών τεχνών
δύο γέροντες που παλεύουν
για πολιτικούς λόγους και
ιδεολογικές αντιπαραθέσεις.

Φθάνω στην πόλη
και ο ένας – ο νικητής –
μου βάζει στην τσέπη φανερά
το ψηφοδέλτιο της αρεσκείας του
ενώ κάνει το ίδιο και σε μερικούς άλλους
του αντίπαλου στρατοπέδου.