Θάνος Ξηρός - Ποιήματα

Φίλοι

Φίλοι που ήρθαν κάποτε και φύγαν ανεξήγητα
αφήνοντας την πόλη αδειανή σαν αγκαλιά παράνομη 
 το χάραμα 
Γαλάζια μάτια , κόκκινα πανώ 
                          διακηρύξεις , προκηρύξεις 
αποφάσεις 
Φίλοι που στέλνουν κάποια καρτποστάλ
ή πια δεν στέλνουν τίποτε 
Φίλοι που όταν κάποτε τους συναντάς ανάμεσά σας 
πέφτει σιωπή 
Φίλοι που πίνουν τον καφέ τους στο απέναντι πατάρι 
ανύποπτοι 
την ώρα που εσύ τους ψάχνεις και τους χρειάζεσαι 
Φίλοι που συγχωνεύτηκε σε κάποια επωνυμία εταιρείας
τ ' όνομά τους 
Κι απόμειναν μισοί κι αγνώριστοι στη φωτεινή 
επιγραφή της νύχτας.

 Μεταμόρφωση 

Περάσαν οι κακές μέρες , οι κακες 
συνήθειες . οι κακοί κυβερνήτες
Οι πλατείες γέμισαν φέιγ - βολάν κι οι
                              δρόμοι συνθήματα
οι πλατείες κι οι δρόμοι , οι ίδιοι που 
αλλάζουν ονόματα
Οι άνθρωποι - οι ίδιοι εκείνοι - που 
                           αλλάζουν προσωπεία
Οι Στρατοδίκες οι ανακριτές 
                     οι καταδότες , όλοι εκείνοι 
Ανεβαίνουν τη Σταδίου πίσω απ΄τα 
                        παιδιά με τα γαρύφαλλα
έρπουν ύπουλα ανάμεσά  τους  με τη στολή  
                                              του χαμαιλέοντα
Χαμογελώντας σε αόρατα και πανταχού 
                                    παρόντα αφεντικά
Δίπλα μας . Δίπλα μας . Δίπλα μας .


Κάποτε θα μάθεις

Κάποτε θα θυμηθείς ξεφυλλίζοντας κίτρινες σελίδες
Τα λόγια που δεν της είπες όταν την έπαιρνες τηλέφωνο 
Κάποτε θα καταλάβεις πόσο ήταν ωραία
Θα θυμηθείς κάποτε πως μύριζε το χώμα μετά τη βροχή 
Τότε που εκείνη επέμενε για έναν καφέ
Κι εσύ βιαζόσουν όπως πάντα ανεξήγητα
Κάποτε θα μάθεις όσα δεν έμαθες όταν έπρεπε .
Κάποτε που θα 'ναι πια αργά κι ίσως δεν πρέπει . 

Σε πέντε λέξεις 

Στις μέρες μας τ' αληθινά ποιήματα είναι γραμμένα
στα βιβλιάρια του ΤΕΒΕ και στα φυλλάδια των ναυτικών 
Στα περιθώρια των φύλλων πορείας για Σουφλί
Κάτω απ' τις παγερές σελίδες μιας δικογραφίας
Στις άκρες που αφήνουν οι ακτινογραφίες και τα καρδιογραφήματα
πίσω απ τις καρτ ποστάλ που στέλνουνε οι μετανάστες 
Χωράνε ολόκληρα σε μια σειρά με πέντε λέξεις 
και μαζί με κείνα τ' άλλα που κυλάνε γύρω μας 
την κάθε μέρα 
χωρίς ποτέ να μπούνε στο χαρτί 
μένουν στ' αζήτητα κάποιου σταθμού περιμένοντας
υπομονετικά τον παραλήπτη του Αύριο .

Υστερόγραφο 

Μείνε στο ποίημα
Απ' έξω κάποτε παραμονεύει ο ποιητής.

 Η κατάχρηση 

Μ' αυτούς ούτ' έπαιζε ούτ' έπινε ούτε καφέ κερνούσε .
Φουστάνι δεν εκοίταζε , φίλους δεν είχε 
αυτοκίνητο δεν πήρε .
Κανείς ποτέ σε κέντρο δεν τον είδε , ή να γυρίζει νύχτα .
Είτε υπήρχε είτε όχι ένα και το αυτό ήταν 
Κλειστός κουμπωμένος και μαγκούφης
Τι διάολο την ήθελε τη κατάχρηση ο μαλάκας ;


Δίχως στήθος

Τι μέγα θάμα με τον τζίτζικα και τούτο 
Το αχ! που βγάζει απ' τα βάθια του 
Ανάπνοια και τραγούδι του να είναι 
Έτσι τον διάλεξε αυτόν η μοίρα 
Ο πιο γενναίος απ' τους μελλοθανάτους
να είναι ανάμεσά μας 
Γυμνός να το γλεντάει δίχως στήθος
Το ένα και μοναδικό μας καλοκαίρι .