Ιβάν Γκόλ - Μαλαισιακά Τραγούδια 2


Paul Gauguin - Εξωτικά Παραμύθια - Λάδι σε καμβά - 1902

Τραγούδια της Μανιάνα, της νεαρής Μαλαισιανής


7

Όταν με πρωτοκοίταξαν τα μάτια σου
κάτω από τα κλαδιά της καμφοράς
όλη παρέλυσα.

Να βγω στον κήπο δεν αποτολμώ
γιατί όλα τα δέντρα
αντίς λουλούδια έχουνε τα μάτια σου.

Μες στους αγρούς όπου κι αν πάω ή σταθώ
ευθύς φυτρώνουν γύρω από τα πόδια μου
πάντα οι ανεμώνες των ματιών σου.

Στου ποταμού την όχθη ο θάμαντις
πετάει κι έχει στα φτερά του πάνω εκεί
τα μάτια σου.

Για αυτό αποφάσισα κι εγώ
να βγαίνω μόνο νύχτα, όταν όλα
τα μάτια κλείνουν,

μα αλλοίμονο
πάλι να σου ξεφύγω δεν κατάφερα
γιατί με χίλια άστρα
χίλιες φορές τα μάτια σου με κάρφωσαν.

11

Από την ώρα που με γνώρισες
γνωρίζω πια κι εγώ τον εαυτό μου.

Πριν το κορμί μου ήτανε πιο ξένο
και από το μακρινότερο νησί.

Ανατολή από Νότο δεν ξεχώριζα.

Ο ώμος μου απόκρημνος
και μυτερός σα βράχος.

Ξάφνου το χέρι σου σοφό
μου δίδαξε ποια είμαι.

Το πόδι μου ανακάλυψε το βήμα του
και η καρδιά μου βρήκε το ρυθμό της.

Τώρα κι εγώ αγαπώ τον εαυτό μου
έτσι όπως κι εσύ τον αγαπάς.

27

Σκεπάστηκα με πέπλα εφτά, μόνον εφτά
εφτά φορές για να με κυνηγήσεις
εφτά φορές, εφτά φορές να μου τα βγάλεις
εφτά φορές, εφτά φορές να με ξεντύσεις.

Μύρωσα το κορμί μου με αρώματα εφτά
εφτά φορές, εφτά φορές να με μυρίσεις.
Σου είπα ψέματα εφτά, μόνον εφτά
εφτά φορές για να με αφανίσεις.

μετάφραση: Γιάννης Υφαντής


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις